Vorstadt

Stare Przedmieście (niem. Vorstadt ) – osiedle w Gdańsku, w dzielnicy Śródmieście.

Mianem Starego Przedmieścia określano i określa się do dziś tereny położone między Podwalem Przedmiejskim (dawniej: murami miejskimi), na północy oraz ciągiem ulic Okopowej i Trakt św. Wojciecha, na zachodzie. Od wschodu osiedle ograniczone jest wodami Motławy i Nowej Motławy. Od południa osiedle otacza pas fortów, oblanych Opływem Motławy będącym dawną fosą.

Stare Przedmieście zostało przyłączone w granice administracyjne miasta w XIV wieku, kiedy to wybudowano system fortyfikacji nad Opływem Motławy.

Od 1425 zwane było Przedmieściem, po 1945 przemianowane zostało na Stare Przedmieście. Początkowo sięgało od Podwala Przedmiejskiego do końca ul. Rzeźnickiej i Żabiego Kruku. W XVII wieku powiększyło się o tereny wokół Placu Wałowego, do Bramy Nizinnej i ul. Dolna Brama.

W latach 1617-1640 została zasypana fosa oddzielająca Stare Przedmieście od Głównego Miasta.

W 1936 został ukończony gmach przy ul. Okopowej dla Die Deutsche Arbeitsfront, niemieckiego związku zawodowego (obecnie mieści się w nim Pomorski Urząd Wojewódzki w Gdańsku).

Zbudowana po II wojnie światowej Trasa W-Z rozbiła Śródmieście oraz spowodowała odseparowanie Starego Przedmieścia od Głównego Miasta i degradację tego obszaru.

Danzig – Blick auf Karrenwall

Wydawca: L. Lankoff Wydana: Danzig Nadana w dniu: 30.12.1906

Budynek w środku kadru to Krajowego Zakładu Ubezpieczeń (Landesversicherungsanstalt) przy Karrenwall (obecna ul. Okopowa). Budynki z lewej strony nie zostały odbudowane po II Wojnie Światowej.

Szeroka ulica Okopowa, zabudowana reprezentacyjnymi gmachami, powstała według projektu niemieckiego urbanisty Jacoba Stübbena. Północna część nosiła nazwę Karrenwall (Wał Karowy), południowa Wiebenwall (Wał Wijbego). Ulice zostały utworzone na miejscu zlikwidowanych na przełomie XIX i XX wieku wałów i bastionów, fragmentu umocnień nowożytnych Gdańska. Usunięcie fortyfikacji skutkowało pojawieniem się nowych, atrakcyjnych inwestycyjnie terenów, położnych bezpośrednio przy centrum miasta.

 

Danzig – Sr. Trinitatischkirche

Wydawca: Charles Lehmann Wydana: Berlin N.-O. Numer: 634 B Nadana w dniu: Bez obiegu

Kościół Świętej Trójcy w Gdańskupóźnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska.

Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem. Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.

 

 

 

Danzig – Trinitatis Kirche mit Kanzelhaus

Wydawca: Brak Wydana: Brak Numer: 3 033 Nadana w dniu: 22.01.1915

Kościół Świętej Trójcy w Gdańskupóźnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska.

Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem. Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.

 

 

Danzig – Trinitatis Kirche

Wydawca: Stengel & Co. G.m.b.H. Wydana: Dresden Numer: 53952 Nadana w dniu: Bez obiegu

Kościół Świętej Trójcy w Gdańskupóźnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska.

Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem. Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.

 

Danzig – Trinitatiskirche

Wydawca: Reinicke & Rubin Wydana: Magdeburg 1908 Numer: 27 214 Nadana w dniu: 08.10.1908

Kościół Świętej Trójcy w Gdańskupóźnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska.

Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem. Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.

Alt–Danzig. Rudolf Theodor Kuhn

Wydawca: R. Th. Kuhn Wydana: Danzig 1901

Jedna z  60 kart z publikacji, która nosi tytuł Alt-Danzig (Charakteristiche Giebelbauten und Portale in Danzig aus der Zeit vom 14. bis 18. Jahrhundert) i została wydana z inicjatywy  Zachodniopruskiego Towarzystwa Architektów i Inżynierów przez wydawnictwo R.Th. Kuhn już po śmierci samego Kuhna w 1901 roku.

Wydawnictwo to zawiera 61 kart o wymiarach 23 cm x 32 cm na których znajduje się 115 zdjęć z widokami portali i szczytów gdańskich kamienic i spichlerzy oraz innych budynków XIX wiecznego Gdańska wykonanych przez fotografa Rudolfa Theodora Kuhn.

Danzig. Kanzelhaus und Trinitatiskirche. No Dzg 50.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig 1906 Numer: Dzg.50

Kościół Świętej Trójcy w Gdańskupóźnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska. Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem.

Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.

Na mocy przywileju papieża Marcina V dnia 9 października 1419 do Gdańska sprowadzono Franciszkanów, dla których na terenie dzielnicy Lastadia powstał konwent. Kościół wzniesiono w latach 1422-1433 stanowiący rdzeń obecnego prezbiterium. W 1484 podjęto rozbudowę świątyni. Do 1495 roku przebudowano prezbiterium, następnie powstał trójnawowy, halowy korpus nawowy. W 1503 roku zawaliła się nawa północna. Do 1514 trwały prace budowlane prowadzone przez budowniczych franciszkańskich z południowych Niemiec. Po 1480 do klasztoru dobudowana została kaplica św. Anny, którą w 1 ćw. XVI wieku podwyższono. W wyniku reformacji i dominacji luteranizmu w Gdańsku, w 1556 podupadły klasztor został przekazany miastu z przeznaczeniem na szkołę teologiczną. Kaplica Św. Anny stała się miejscem nabożeństw w języku polskim. W klasztorze swoją siedzibę miało Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz pierwsza gdańska biblioteka. W XVII wieku od strony zachodniej dobudowano przy kościele zachowany do dziś dom o konstrukcji szkieletowej z nadwieszoną od strony ul. Św. Trójcy galerią. W XIX wieku przebudowano zabudowania klasztorne, które zaadaptowano w 1872 na Muzeum Miejskie. Po wieloletnich staraniach o odzyskanie świątyni, Franciszkanie odzyskali kościół po 1945, który został poważnie zniszczony podczas ostatniej wojny. Szczęśliwie ocalała część nawowa i wszystkie szczyty wieńczące elewację zachodnią i wschodnią. Klasztor odbudowano do 1956 gdzie powstało Muzeum Pomorskie (obecnie jeden z kilku oddziałów gdańskiego Muzeum Narodowego)

 

Danzig. Fleischergasse. No 21 691.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig 1904 Numer: 21 691 Nadana w dniu: Bez obiegu

Źródeł nazwy ulicy Rzeźnickiej, jednej z dwóch głównych ulic Przedmieścia, upatruje się słusznie w mieszczących się niegdyś między dzisiejszymi ulicami Kocurki i Toruńską ławach mięsnych Przedmieścia. Ławy mięsne były zespołem sklepów prowadzonych przez członków cechu rzeźników – bogatej i wpływowej zawodowej korporacji mieszczańskiej.

Za: http://www.mmtrojmiasto.pl/blog/entry/232137/Gda%C5%84skie+ulice+Rze%C5%BAnicka.html

Danzig – Stadt Museum

Wydana: Dresden Numer: 7 815 t Nadana w dniu: Bez obiegu

Widok na ulicę Rzeźnicką (Fleischergasse). Z lewej Kościół Św. Trójcy.

Kościół Świętej Trójcy w Gdańskupóźnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska. Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem.

Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.

Na mocy przywileju papieża Marcina V dnia 9 października 1419 do Gdańska sprowadzono Franciszkanów, dla których na terenie dzielnicy Lastadia powstał konwent. Kościół wzniesiono w latach 1422-1433 stanowiący rdzeń obecnego prezbiterium. W 1484 podjęto rozbudowę świątyni. Do 1495 roku przebudowano prezbiterium, następnie powstał trójnawowy, halowy korpus nawowy. W 1503 roku zawaliła się nawa północna. Do 1514 trwały prace budowlane prowadzone przez budowniczych franciszkańskich z południowych Niemiec. Po 1480 do klasztoru dobudowana została kaplica św. Anny, którą w 1 ćw. XVI wieku podwyższono. W wyniku reformacji i dominacji luteranizmu w Gdańsku, w 1556 podupadły klasztor został przekazany miastu z przeznaczeniem na szkołę teologiczną. Kaplica Św. Anny stała się miejscem nabożeństw w języku polskim. W klasztorze swoją siedzibę miało Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz pierwsza gdańska biblioteka. W XVII wieku od strony zachodniej dobudowano przy kościele zachowany do dziś dom o konstrukcji szkieletowej z nadwieszoną od strony ul. Św. Trójcy galerią. W XIX wieku przebudowano zabudowania klasztorne, które zaadaptowano w 1872 na Muzeum Miejskie. Po wieloletnich staraniach o odzyskanie świątyni, Franciszkanie odzyskali kościół po 1945, który został poważnie zniszczony podczas ostatniej wojny. Szczęśliwie ocalała część nawowa i wszystkie szczyty wieńczące elewację zachodnią i wschodnią. Klasztor odbudowano do 1956 gdzie powstało Muzeum Pomorskie (obecnie jeden z kilku oddziałów gdańskiego Muzeum Narodowego).

 

Danzig – Franziskanerkloster (Stadtmuseum und Realgymnasium zu St. Johann)

Wydawca: Knackstedt & Nather Wydana: Hamburg Numer: Serie 751 No. 220 Nadana w dniu: Bez obiegu

Widok na ulicę Rzeźnicką (Fleischergasse). Z lewej Kościół Św. Trójcy.

Kościół Świętej Trójcy w Gdańskupóźnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska. Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem.

Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.

Na mocy przywileju papieża Marcina V dnia 9 października 1419 do Gdańska sprowadzono Franciszkanów, dla których na terenie dzielnicy Lastadia powstał konwent. Kościół wzniesiono w latach 1422-1433 stanowiący rdzeń obecnego prezbiterium. W 1484 podjęto rozbudowę świątyni. Do 1495 roku przebudowano prezbiterium, następnie powstał trójnawowy, halowy korpus nawowy. W 1503 roku zawaliła się nawa północna. Do 1514 trwały prace budowlane prowadzone przez budowniczych franciszkańskich z południowych Niemiec. Po 1480 do klasztoru dobudowana została kaplica św. Anny, którą w 1 ćw. XVI wieku podwyższono. W wyniku reformacji i dominacji luteranizmu w Gdańsku, w 1556 podupadły klasztor został przekazany miastu z przeznaczeniem na szkołę teologiczną. Kaplica Św. Anny stała się miejscem nabożeństw w języku polskim. W klasztorze swoją siedzibę miało Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz pierwsza gdańska biblioteka. W XVII wieku od strony zachodniej dobudowano przy kościele zachowany do dziś dom o konstrukcji szkieletowej z nadwieszoną od strony ul. Św. Trójcy galerią. W XIX wieku przebudowano zabudowania klasztorne, które zaadaptowano w 1872 na Muzeum Miejskie. Po wieloletnich staraniach o odzyskanie świątyni, Franciszkanie odzyskali kościół po 1945, który został poważnie zniszczony podczas ostatniej wojny. Szczęśliwie ocalała część nawowa i wszystkie szczyty wieńczące elewację zachodnią i wschodnią. Klasztor odbudowano do 1956 gdzie powstało Muzeum Pomorskie (obecnie jeden z kilku oddziałów gdańskiego Muzeum Narodowego)

 

Danzig – Fleischergasse. Franziskanerkloster u. Trinitatiskirche.

Wydawca: Clara Bernthal Wydana: Danzig Nadana w dniu: Bez obiegu

Widok na ulicę Rzeźnicką (Fleischergasse). Z lewej Kościół Św. Trójcy.

Źródeł nazwy ulicy Rzeźnickiej, jednej z dwóch głównych ulic Przedmieścia, upatruje się słusznie w mieszczących się niegdyś między dzisiejszymi ulicami Kocurki i Toruńską ławach mięsnych Przemieścia. Ławy mięsne były zespołem sklepów prowadzonych przez członków cechu rzeźników – bogatej i wpływowej zawodowej korporacji mieszczańskiej. Alternatywną nazwą tej ulicy i jej bezpośredniego sąsiedztwa było „Wolfshagen”. Nazwę tę niektórzy miłośnicy prostych tłumaczeń usiłują tłumaczyć jako „Wilczy gaj”. Nie poprzestają na samym tłumaczeniu, dorabiając do niego absurdalną legendę, jakoby w tym miejscu „w średniowieczu” miał rozciągać się las pełen wilków, które, by legenda była smakowita, porywały nieostrożnych mieszkańców Gdańska, by ich pożreć. W istocie nazwa „Wolfshagen” oznacza tyle co „zagroda Wolfa” – a więc ogrodzona parcela, należąca do mieszczanina nazwiskiem Wolf. „Wilcza” nazwa utrzymywała się do XVI w., by ustąpić całkowicie miejsca nazwie „Fleischergasse” – ulica Rzeźnicka. Przy tej właśnie ulicy zlokalizowano kilka lat temu siedzibę I Urzędu Skarbowego w Gdańsku

Za: http://fotopolska.eu

 

Rzeźnicka, Gdańsk, Polska

 

 

Danzig. Franziskanerkloster. No Dzg 94.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig 1908 Numer: Dzg. 94 Nadana w dniu: Bez obiegu

Kościół Świętej Trójcy w Gdańskupóźnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska. Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem.

Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.

Na mocy przywileju papieża Marcina V dnia 9 października 1419 do Gdańska sprowadzono Franciszkanów, dla których na terenie dzielnicy Lastadia powstał konwent. Kościół wzniesiono w latach 1422-1433 stanowiący rdzeń obecnego prezbiterium. W 1484 podjęto rozbudowę świątyni. Do 1495 roku przebudowano prezbiterium, następnie powstał trójnawowy, halowy korpus nawowy. W 1503 roku zawaliła się nawa północna. Do 1514 trwały prace budowlane prowadzone przez budowniczych franciszkańskich z południowych Niemiec. Po 1480 do klasztoru dobudowana została kaplica św. Anny, którą w 1 ćw. XVI wieku podwyższono. W wyniku reformacji i dominacji luteranizmu w Gdańsku, w 1556 podupadły klasztor został przekazany miastu z przeznaczeniem na szkołę teologiczną. Kaplica Św. Anny stała się miejscem nabożeństw w języku polskim. W klasztorze swoją siedzibę miało Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz pierwsza gdańska biblioteka. W XVII wieku od strony zachodniej dobudowano przy kościele zachowany do dziś dom o konstrukcji szkieletowej z nadwieszoną od strony ul. Św. Trójcy galerią. W XIX wieku przebudowano zabudowania klasztorne, które zaadaptowano w 1872 na Muzeum Miejskie. Po wieloletnich staraniach o odzyskanie świątyni, Franciszkanie odzyskali kościół po 1945, który został poważnie zniszczony podczas ostatniej wojny. Szczęśliwie ocalała część nawowa i wszystkie szczyty wieńczące elewację zachodnią i wschodnią. Klasztor odbudowano do 1956 gdzie powstało Muzeum Pomorskie (obecnie jeden z kilku oddziałów gdańskiego Muzeum Narodowego)

Danzig. Franziskanerkloster. No. Dzg 92.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig 1908 Numer: Dzg 92 Nadana w dniu: Bez obiegu

Kościół Świętej Trójcy w Gdańskupóźnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska. Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem.

Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.

Na mocy przywileju papieża Marcina V dnia 9 października 1419 do Gdańska sprowadzono Franciszkanów, dla których na terenie dzielnicy Lastadia powstał konwent. Kościół wzniesiono w latach 1422-1433 stanowiący rdzeń obecnego prezbiterium. W 1484 podjęto rozbudowę świątyni. Do 1495 roku przebudowano prezbiterium, następnie powstał trójnawowy, halowy korpus nawowy. W 1503 roku zawaliła się nawa północna. Do 1514 trwały prace budowlane prowadzone przez budowniczych franciszkańskich z południowych Niemiec. Po 1480 do klasztoru dobudowana została kaplica św. Anny, którą w 1 ćw. XVI wieku podwyższono. W wyniku reformacji i dominacji luteranizmu w Gdańsku, w 1556 podupadły klasztor został przekazany miastu z przeznaczeniem na szkołę teologiczną. Kaplica Św. Anny stała się miejscem nabożeństw w języku polskim. W klasztorze swoją siedzibę miało Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz pierwsza gdańska biblioteka. W XVII wieku od strony zachodniej dobudowano przy kościele zachowany do dziś dom o konstrukcji szkieletowej z nadwieszoną od strony ul. Św. Trójcy galerią. W XIX wieku przebudowano zabudowania klasztorne, które zaadaptowano w 1872 na Muzeum Miejskie. Po wieloletnich staraniach o odzyskanie świątyni, Franciszkanie odzyskali kościół po 1945, który został poważnie zniszczony podczas ostatniej wojny. Szczęśliwie ocalała część nawowa i wszystkie szczyty wieńczące elewację zachodnią i wschodnią. Klasztor odbudowano do 1956 gdzie powstało Muzeum Pomorskie (obecnie jeden z kilku oddziałów gdańskiego Muzeum Narodowego)

Poniżej pocztówka z widokiem tego samego miejsca wydana w 1969 r.

Danzig. Vorstadt. Graben. No 26 045.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig 1904 Numer: 26 045 Nadana w dniu: 09.04.1909

Dzisiejsza ulica Podwale Przedmiejskie  (zupełnie nie mająca już dawnego wyglądu) składała się początkowo z trzech ulic: odcinka między Lastadią a Żabim Krukiem, odcinka pomiędzy Żabim Krukiem a Rzeźnicką oraz odcinka pomiędzy Rzeźnicką a Kładkami. Cała ulica przebiegała wzdłuż fosy oddzielającej Główne Miasto od Starego Przedmieścia, zasypanej w latach 1617-1640.

Do 1945 roku ulica, nosząca niemieckojęzyczną nazwę Vorstädtischer Graben (obecna nazwa jest tłumaczeniem nazwy historycznej), prowadziła od okolic Targu Siennego do Targu Maślanego przy Motławie i z obu stron była zabudowana kamienicami.

Zabudowa ulicy nie została odbudowana ze zniszczeń dokonanych podczas walk o Gdańsk w marcu 1945.

Przy Vorstädtischer Graben mieściło się wiele zakładów fotograficznych (Atelier) miedzy innymi takich fotografów jak Emil Frenz (Vorstaedt. Graben 41) , Bernhard Herfart  (Vorstaedt. Graben 56) , Ernst Nacht (Vorstaedt. Graben 52),  L. Basilius (Vorstaedt. Graben 58),  Georg Fast (Vorstaedt. Graben 58),  Gebr. Rogosch (Vorstaedt. Graben 56). Reklama tego ostatniego jest widoczna na murze po lewej stronie.

Danzig – Wieben Kaserne

Wydawca: A. Rogorsch Wydana: Danzig Numer: 330 Nadana w dniu: 05.11.1909

Dzisiejsza ulica Okopowa to dawny „Wał Wijbego” (Wiebenwall), a duży budynek z żółtawej cegły, niegdyś wypełniający niemalże całkowicie kwartał pomiędzy Rzeźnicką, Żabim Krukiem, Placem Wałowym i Toruńską to Koszary Wijbego (Wiebenkaserne).

W obu przypadkach nazwy nawiązują do gdańskiego wynalazcy i konstruktora pochodzącego z Harlingen we Fryzji. Nazywał się ów człowiek Wijbe Adam, ale nie wiadomo dokładnie co jest imieniem, a co nazwiskiem. Wyraz „Wijbe” (pisany również Wybe, Wÿbe oraz Wiebe), może być imieniem równie dobrze jak „Adam”. Nie wiadomo też kiedy dokładnie przybył do Gdańska, ani co skłoniło go do emigracji z rodzinnych stron. Przypuszcza się, że mógł być menonitą. Wiadomo natomiast z całą pewnością, że był wynalazcą i konstruktorem cieszącym się wielkim uznaniem. Był autorem projektów i realizacji wielu urządzeń technicznych (a zwłaszcza hydrotechnicznych), które czasem przez wiele lat służyły Miastu.

Zaczęło się od budowy holenderskiego wiatraka na Olszynce. Potem była pompa odwadniająca napędzana końskim kieratem, odbudowa i modernizacja stacji pomp na Kanale Raduni nazywanej Kunsztem Wodnym, przebudowa sieci wodociągowej Gdańska, system odwadniania włączonych w obręb fortyfikacji terenów Dolnego Miasta napędzany wiatrem, strażacka pompa, niezastąpiona przy gaszeniu pożarów wysokich gdańskich budynków, pogłębiarka napędzana siłą końskich mięśni, wreszcie maszyna do cięcia lodu na Wiśle. Listę konstrukcji Wijbego można ciągnąć dalej. Znajdują się na niej olejarnia, kafar, mechanizm poruszający figurami, ale najbardziej imponującą konstrukcją wynalazcy był z pewnością linowy wyciąg łączący Biskupią Górę z Bastionem Góra. Kolejka linowa, ustawiona na podporach, biegnąca ponad Kanałem Raduni, posłużyła do transportu materiału z niwelowanego szczytu Góry Biskupiej w dół, ku fortyfikacjom na wysokości Kościoła św. Trójcy, gdzie podwyższano bastion nazywany też Przedmiejskim. Odtąd zaczęto zwać go Bastionem Wijbego.

Danzig und umgegend.

Wydawca: Rud. Rogorsch Wydana: Danzig

Targ Maślany – kwadratowy placyk u zbiegu Lastadii i Podwala Przedmiejskiego.

Od 1650 r. handlowano tu produktami spożywczymi. W 1837 r. oddano do użytku gmach gimnazjum, zaprojektowany przez samego Karola Schinkla -obecne Technikum Spożywcze. W 1878 r. doszła do tego Dyrekcja Poczty (projektu architekta Schwatlo), służąca dziś jako internat. W 1897 r., dla uczczenia postaci wielce zasłużonego dla modernizacji Gdańska  nadburmistrza Leopolda von Wintera, placowi, który utracił już funkcje targowe, nadano nazwę „Winterplatz”. Przekształcono go wówczas w skwer z bardzo ładną, neogotycką w formie fontanną, po której próżno szukać tam dziś śladu.

W latach 1926-1945 na najwyższym piętrze działała rozgłośnia gdańskiego radia. Ozdobą placu była neogotycka studnia z 1875 r., upamiętniająca ukończony cztery lata wcześniej system wodociągów i kanalizacji – wówczas najnowocześniejszy w Europie.

 

Poniżej rewers kartonika na którym umieszczono zdjęcie.

 

Danzig – Winterplatz. No 1 015

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig Numer: 1 015 Nadana w dniu: 02.07.1900

Targ Maślany – kwadratowy placyk u zbiegu Lastadii i Podwala Przedmiejskiego.

Od 1650 r. handlowano tu produktami spożywczymi. W 1837 r. oddano do użytku gmach gimnazjum, zaprojektowany przez samego Karola Schinkla -obecne Technikum Spożywcze. W 1878 r. doszła do tego Dyrekcja Poczty (projektu architekta Schwatlo), służąca dziś jako internat. W 1897 r., dla uczczenia postaci wielce zasłużonego dla modernizacji Gdańska  nadburmistrza Leopolda von Wintera, placowi, który utracił już funkcje targowe, nadano nazwę „Winterplatz”. Przekształcono go wówczas w skwer z bardzo ładną, neogotycką w formie fontanną, po której próżno szukać tam dziś śladu.

W latach 1926-1945 na najwyższym piętrze działała rozgłośnia gdańskiego radia. Ozdobą placu była neogotycka studnia z 1875 r., upamiętniająca ukończony cztery lata wcześniej system wodociągów i kanalizacji – wówczas najnowocześniejszy w Europie.

Danzig – Winterplatz

Wydawca: B.B.B. Numer: 248 Nadana w dniu: 20.01.1928

Targ Maślany – kwadratowy placyk u zbiegu Lastadii i Podwala Przedmiejskiego.

Od 1650 r. handlowano tu produktami spożywczymi. W 1837 r. oddano do użytku gmach gimnazjum, zaprojektowany przez samego Karola Schinkla -obecne Technikum Spożywcze. W 1878 r. doszła do tego Dyrekcja Poczty (projektu architekta Schwatlo), służąca dziś jako internat. W 1897 r., dla uczczenia postaci wielce zasłużonego dla modernizacji Gdańska  nadburmistrza Leopolda von Wintera, placowi, który utracił już funkcje targowe, nadano nazwę „Winterplatz”. Przekształcono go wówczas w skwer z bardzo ładną, neogotycką w formie fontanną, po której próżno szukać tam dziś śladu.

W latach 1926-1945 na najwyższym piętrze działała rozgłośnia gdańskiego radia. Ozdobą placu była neogotycka studnia z 1875 r., upamiętniająca ukończony cztery lata wcześniej system wodociągów i kanalizacji – wówczas najnowocześniejszy w Europie.

Danzig – Kaiserl. Oberpost-Direktion

Wydawca: Bruck & Shon Wydana: Meissen Numer: 3 615 Nadana w dniu: Bez obiegu

Targ Maślany – kwadratowy placyk u zbiegu Lastadii i Podwala Przedmiejskiego.

Od 1650 r. handlowano tu produktami spożywczymi. W 1837 r. oddano do użytku gmach gimnazjum, zaprojektowany przez samego Karola Schinkla -obecne Technikum Spożywcze. W 1878 r. doszła do tego Dyrekcja Poczty (projektu architekta Schwatlo), służąca dziś jako internat. W 1897 r., dla uczczenia postaci wielce zasłużonego dla modernizacji Gdańska  nadburmistrza Leopolda von Wintera, placowi, który utracił już funkcje targowe, nadano nazwę „Winterplatz”. Przekształcono go wówczas w skwer z bardzo ładną, neogotycką w formie fontanną, po której próżno szukać tam dziś śladu.

W latach 1926-1945 na najwyższym piętrze działała rozgłośnia gdańskiego radia. Ozdobą placu była neogotycka studnia z 1875 r., upamiętniająca ukończony cztery lata wcześniej system wodociągów i kanalizacji – wówczas najnowocześniejszy w Europie.

Alt–Danzig. Rudolf Theodor Kuhn

Wydawca: R. Th. Kuhn Wydana: Danzig 1901

Jedna z  60 kart z publikacji, która nosi tytuł Alt-Danzig (Charakteristiche Giebelbauten und Portale in Danzig aus der Zeit vom 14. bis 18. Jahrhundert) i została wydana z inicjatywy  Zachodniopruskiego Towarzystwa Architektów i Inżynierów przez wydawnictwo R.Th. Kuhn już po śmierci samego Kuhna w 1901 roku.

Wydawnictwo to zawiera 61 kart o wymiarach 23 cm x 32 cm na których znajduje się 115 zdjęć z widokami portali i szczytów gdańskich kamienic i spichlerzy oraz innych budynków XIX wiecznego Gdańska wykonanych przez fotografa Rudolfa Theodora Kuhn.

Danzig – Petrikirche

Wydawca: W.F. Burau Wydana: Danzig Numer: Brak Nadana w dniu: Bez obiegu

Kościół św. Piotra i Pawłakościół w Gdańsku, przy ulicy Żabi Kruk. Jest on historyczną farą Starego Przedmieścia. Należy do grupy największych kościołów gotyckich w Gdańsku. W latach 1622-1945 był głównym kościołem gdańskich ewangelików reformowanych. Odbywały się tutaj nabożeństwa po polsku, angielsku, francusku i niemiecku. Od 1945 służy rzymskim i ormiańskim katolikom.