Vorstadt

Stare Przedmieście (niem. Vorstadt ) – osiedle w Gdańsku, w dzielnicy Śródmieście.

Mianem Starego Przedmieścia określano i określa się do dziś tereny położone między Podwalem Przedmiejskim (dawniej: murami miejskimi), na północy oraz ciągiem ulic Okopowej i Trakt św. Wojciecha, na zachodzie. Od wschodu osiedle ograniczone jest wodami Motławy i Nowej Motławy. Od południa osiedle otacza pas fortów, oblanych Opływem Motławy będącym dawną fosą.

Stare Przedmieście zostało przyłączone w granice administracyjne miasta w XIV wieku, kiedy to wybudowano system fortyfikacji nad Opływem Motławy.

Od 1425 zwane było Przedmieściem, po 1945 przemianowane zostało na Stare Przedmieście. Początkowo sięgało od Podwala Przedmiejskiego do końca ul. Rzeźnickiej i Żabiego Kruku. W XVII wieku powiększyło się o tereny wokół Placu Wałowego, do Bramy Nizinnej i ul. Dolna Brama.

W latach 1617-1640 została zasypana fosa oddzielająca Stare Przedmieście od Głównego Miasta.

W 1936 został ukończony gmach przy ul. Okopowej dla Die Deutsche Arbeitsfront, niemieckiego związku zawodowego (obecnie mieści się w nim Pomorski Urząd Wojewódzki w Gdańsku).

Zbudowana po II wojnie światowej Trasa W-Z rozbiła Śródmieście oraz spowodowała odseparowanie Starego Przedmieścia od Głównego Miasta i degradację tego obszaru.

Danzig – Blick auf Karrenwall

Budynek w środku kadru to Krajowego Zakładu Ubezpieczeń (Landesversicherungsanstalt) przy Karrenwall (obecna ul. Okopowa). Budynki z lewej strony nie zostały odbudowane po II Wojnie Światowej.

Szeroka ulica Okopowa, zabudowana reprezentacyjnymi gmachami, powstała według projektu niemieckiego urbanisty Jacoba Stübbena. Północna część nosiła nazwę Karrenwall (Wał Karowy), południowa Wiebenwall (Wał Wijbego). Ulice zostały utworzone na miejscu zlikwidowanych na przełomie XIX i XX wieku wałów i bastionów, fragmentu umocnień nowożytnych Gdańska. Usunięcie fortyfikacji skutkowało pojawieniem się nowych, atrakcyjnych inwestycyjnie terenów, położnych bezpośrednio przy centrum miasta.

Danzig. St. Trinitatiskirche mit Kanzelhaus.

Danzig – Sr. Trinitatischkirche

Kościół Świętej Trójcy w Gdańsku – późnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska.

Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem. Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.

Danzig – Trinitatis Kirche mit Kanzelhaus

Kościół Świętej Trójcy w Gdańsku – późnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska.

Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem. Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.

Danzig – Trinitatis Kirche

Kościół Świętej Trójcy w Gdańsku – późnogotycka świątynia wzniesiona dla osadzonych w 1419 Franciszkanów na terenie Starego Przedmieścia (Lastadii), południowej części historycznego Gdańska.

Kościół stanowi część dawnego zespołu klasztornego Braci Mniejszych, w którego skład wchodzą kaplica Św. Anny, dom ryglowy i przylegające do kościoła od strony południowej zabudowania klasztorne z wirydarzem. Po reformacji w 1522 r. założono tu Gdańskie Gimnazjum Akademickie oraz bibliotekę. Po 1872 siedziba Muzeum Miejskiego, obecnie oddział Muzeum Narodowego. Cenne dzieło późnogotyckiej architektury ceglanej, z charakterystycznymi schodkowymi szczytami elewacji korpusu nawowego i prezbiterium i niewielkimi wieżyczkami kontrastującymi z masywną bryłą kościoła.