Gdańsk-Oliwa. Osiedle mieszkaniowe „Przymorze”
Skrzyżowanie ulic Chłopskiej i Piastowskiej. Stan przed 1966. Na niezabudowanym terenie w prawej górnej części pocztówki powstaną falowce Piastowska 100 i Piastowska 90 .
Gdańsk – Przymorze
Falowiec na osiedlu „Przymorze” przy ul. Piastowskiej 90.
Z lewej strony osiedle „Tysiąclecia” a w oddali wśród drzew nie istniejący (szkoda) urokliwy kościółek pod wezwaniem Św. Piotra i Pawła.
W roku 1925 zbudowana została w Jelitkowie kaplica należąca do parafii katedralnej; 1 listopada 1965 r. ustanowiono w Jelitkowie parafię pod wezwaniem św. św. Apostołów Piotra i Pawła. Na miejscu dawnej kaplicy rozebranej w 1979 r. stoi nowy kościół zbudowany w latach 1976-1981 według projektu E. Baranowskiego.
Oliva – Widok Ogólny
Oliwa (kaszb. Òlëwa lub też Òléwa, łac. i niem.: Oliva) – dzielnica Gdańska, graniczy od północy z Sopotem.
Po raz pierwszy była wzmiankowana w 1186. Przez wieki była wsią klasztorną opactwa cystersów. Od 1874 była miastem, a od 1926 jest dzielnicą Gdańska. W obecnym kształcie administracyjnym, graniczy od wschodu z Przymorzem i Żabianką, od północy – z Sopotem, od południa – z dzielnicami Strzyża, VII Dwór i Brętowo, od zachodu z Matarnią i Osową. Jest otoczona od zachodu wzgórzami morenowymi porośniętymi Lasami Oliwskimi, tworzącymi Trójmiejski Park Krajobrazowy. Obszar Oliwy, w większej części odwadniany jest przez Potok Oliwski i jego dopływy.
Istnieją dwie hipotezy dotyczące pochodzenia nazwy. Pierwsza z nich (wysunięta niedawno przez polskich językoznawców) wskazuje na Oławę – hipotetyczną i nie występującą w żadnych źródłach słowiańską nazwę przepływającego przez Oliwę potoku. Druga (przez wieki istnienia klasztoru oliwskiego uznawana za jedyną) wywodzi jej pochodzenie od drzewka oliwnego (łac.: oliva) – biblijnego symbolu, do którego mieliby odwołać się cystersi nadając nazwę klasztorowi i miejscowości. Bezspornym faktem jest, że po raz pierwszy nazwę w formie Olyva wymienia dokument z 1188.
Historia Oliwy
Nie wiadomo kiedy powstała Oliwa, choć badania archeologiczne wskazują na osadnictwo na tym terenie już we wczesnej epoce żelaza, a tradycja cysterska (niepotwierdzona przez inne źródła) wspomina o istniejącej w Oliwie siedzibie książąt pomorskich.
Odkryte zostały cmentarzyska z grobami, z okresu wpływów rzymskich, u stóp Wzgórza Pachołek i w okolicy VII Dworu
Pierwsza wzmianka o Oliwie dotyczy fundacji klasztoru cystersów w 1186. Zakonnicy uzyskali wtedy od pomorskiego księcia Sambora I (akt nadania z 18 marca 1188) kilka osad – w tym Oliwę, która na długie wieki stała się wsią klasztorną, a jej historia związała się bezpośrednio z historią opactwa cysterskiego. Pierwotny konwent liczył zaledwie 12 zakonników. Dlatego wzniesieno jedynie romańskie oratorium oraz drewniane zabudowania mieszkalne. W pierwszej połowie XIII wieku oratorium zaadaptowano na prezbiterium, dobudowano kaplice, zbudowano transept i zasadniczy korpus kościoła.
- 1224 (1226?) i 1234 (1236?) – napady Prusów
- 1246, 1247, 1252 – napady Krzyżaków
- 1279 – osada Polane, wzdłuż obecnej ulicy Polanki, wymieniona została w dokumencie
- 1308 – najazd brandenburski
- XIV wiek – obok klasztoru cysterskiego powstał murowany, na miejscu wcześniejszego drewnianego, trójnawowy kościół parafialny pw. św. Jakuba
- 1350 – pożar w klasztorze i kościele
- 2-ga połowa XIV wieku – odbudowa klasztoru i kościoła w stylu gotyckim
- 1433 – najazd husytów
- 1577 – zniszczenie Oliwy (w tym kościoła parafialnego) przez gdańskich żołnierzy
- 1591-1593 – odbudowa kościoła parafialnego w formie dwunawowej
- 1626 – najazd Szwedów
- 28 listopada1627 – bitwa pod Oliwą
- 1656 – najazd Szwedów
- 3 maja1660 – pokój oliwski (koniec potopu szwedzkiego)
Ciąg dalszy: http://pl.wikipedia.org/wiki/Oliwa_Gdansk
Oliva – Konigl. Schloss
Pałac Opatów.
Najstarsza część budynku, tzw. Stary Pałac powstał w XV wieku, w stylu gotyckim. Świadectwem i pozostałością są wymiary oraz układ cegły (na zewnątrz pozostawiono nie otynkowane fragmenty muru) i gotyckie sklepienie krzyżowe w piwnicach. Po 1577 budynek został powiększony do dzisiejszych rozmiarów i służył opatom jeszcze do XVII wieku. W pierwszej połowie XVII wieku dobudowano do niego tzw. Nowy Pałac.
Budynek otrzymał ostateczny kształt w trakcie przebudowy w latach 1754 – 1756, z fundacji ostatniego opata klasztoru oliwskiego Jacka Rybińskiego. Utrzymany jest w stylu rokoko.
1 października 1831 nastąpiła likwidacja klasztoru oliwskiego, a jego dobra zostały rozdzielone pomiędzy miasto Gdańsk i króla pruskiego.
W okresie Wolnego Miasta Gdańska w pomieszczeniach pałacowych znajdowało się muzeum krajowe.
W roku 1945, pod koniec wojny pałac (w międzyczasie zdegradowany do roli magazynów) został podpalony przez Niemców, w ramach czyszczenia przedpola frontu przed Armią Czerwoną.
Oliwa – Fasada Katedry.
Jako ciekawostkę podaję informację, iż autor pocztówki w czasie robienia zdjęcia do niej uchwycił, przez czysty przypadek, brata autora tej strony.
Gdańsk – Aleja Grunwaldzka
Zdjęcie wykonane z rejonu na przeciwko Hali Olivia w kierunku Oliwy.
Gdańsk – Oliwa. Ul. Wita Stwosza.
Z prawej budynki Uniwersytetu Gdańskiego. Na wprost plac przed wysokimi drzewami został zabudowany nowymi budynkami Uniwersytetu.
Gdańsk – Wrzeszcz (!)
Na pocztówce błędny opis gdyż nie jest to widok na Wrzeszcza a na Osiedle VII Dwór. U dołu pocztówki dawna restauracja „Kasztel”.
Wrzeszcz – Tramwaj na Al. Grunwaldzkiej
Tramwaj dojeżdżający do skrzyżowania Al. Grunwaldzkiej i Al. Wojska Polskiego. W tle zajezdnia tramwajow technicznych owczesnego przedsiebiorstwa WPKGG (Wojewodzkie Przedsiebiorstwo Komunikacj Gdansk Gdynia)
Wrzeszcz – Bar i restauracja „Cristal”
W legendarnym Cristalu bywali niemalże wszyscy, od polityków, gwiazd show biznesu po mafiosów. Ryszard Kokoszka, który był właścicielem tego lokalu, zasłynął z organizowania przyjęć urodzinowych i imieninowych dla Lecha Wałęsy. Bywał tam także nieżyjący już prałat Henryk Jankowski, a także były prezydent Polski Aleksander Kwaśniewski z małżonką.
To właśnie tam w 1965 roku powstał zespół Czerwone Gitary – jeden z najsławniejszych zespołów w historii polskiej sceny muzycznej. Stałymi bywalcami byli także Zbigniew Niemczycki czy Tadeusz Drozda, a gościom śpiewały między innymi Irena Jarocka, Adrianna Biedrzyńska czy Danuta Rin. Jak mówią, bywali tu niemal wszyscy z mafią pruszkowską łącznie. Restauracja Cristal była wizytówką kulinarną, gastronomiczną Wrzeszcza.
Zdjęcia gościom restauracji robił tam fotograf Roman Baska.
Obecnie mieści się tam Kasyno Cristal.
Wrzeszcz – Aleja Grunwaldzka
Drugi budynek z prawej to nie istniejący już Dom Towarowy „PDT” (jeden z dwóch w Gdańsku-Wrzeszczu !)
Wrzeszcz – Aleja Grunwaldzka.
Widok na Aleje Grunwaldzką w kierunku Sopotu. Z prawej nie istniejący Państwowy Dom Towarowy.
Wrzeszcz – Aleja Grunwaldzka
Na budynku po prawej widać słynny neon „Gdańsk miastem kwiatów”
Poniżej ten sam widok ale w kolorze (Wydawca: Biuro Wydawnicze „Ruch”; Nadana w dniu: 23.08.1967)
Wrzeszcz – Aleja Grunwaldzka.
Widok na Aleje Grunwaldzką w kierunku Gdańska. Na budynku na wprost pamiętny neon „Gdańsk miastem kwiatów”.
Wrzeszcz – Aleja Grunwaldzka
Widok na główna ulice Wrzeszcza – Aleję Grunwaldzką w kierunku Gdańska.
Na budynku na wprost widać nie istniejący obecnie a słynny neon „Gdańsk miastem kwiatów”. Z prawej kolejny neon, tym razem reklamujący „Delikatesy”.
Po prawej w głębi miejsce gdzie zostanie wybudowany kompleks handlowy „Manhattan”. Zostanie wybudowany na miejscu parterowych budynków gdzie mieściła się, miedzy innym, popularna restauracja „Pod kominkiem”.
Wrzeszcz – Ulica Grunwaldzka.
Na pierwszym planie, z lewej, nie istniejąca kawiarnia „Morska”.
Gdańsk – Wrzeszcz. Ul. Grunwaldzka.
Na pierwszym planie nie istniejąca kawiarnia „Morska”
Wrzeszcz
Wrzeszcz – widok ze wzgórza Zinglera.
Wrzeszcz – Tramwaj na ul. Karola Marksa
W tle Klinika Położnictwa Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.
Gdańsk – Widok ogólny.
Widok na centrum Głównego i Starego Miasta, prawdopodobnie, z Wieży Więziennej. W centrum Targ Drzewny.
Gdańsk – ul. Jana z Kolna
W tle nie istniejąca Stocznia Gdańska im. Lenina ( nazwa z przed 1989 roku).
Ulica Jana z Kolna (niem. Schichaugasse) – ulica w Gdańsku, przebiegająca przez Nowe Szkoty, Młode Miasto, Stare Miasto. Łączy śródmieście z Węzłem Kliniczna. Swoim położeniem wyznacza wschodnią granicę Młodego Miasta.
Ulica biegnie obok byłych terenów Stoczni Gdańskiej, które aktualnie zostały przeznaczone pod budowę nowej dzielnicy. W przyszłości ul. Jana z Kolna może dawać początek projektowanej trasy Nowa Wałowa.
Od wschodu ulica ograniczona jest linią kolejową Warszawa-Gdynia. Jedynym bezpośrednim połączeniem nad torami z Wielką Aleją jest aktualnie zamknięty dla ruchu kołowego „żółty wiadukt” w ciągu ulicy Kolejowej.
Ulica stanowiła przedłużenie staromiejskich Łagiewników. Ciąg ten, obejmujący także ul. Stolarską i mostek na Raduni, został założony w 1402 i do 1511 nosił nazwę Nowej Grobli.
Niegdyś droga przebiegała przez łąki przeznaczone do wypasu bydła. W XVII wieku nazywana była drogą Krowią. Następnie, aż do początku XX wieku nazywana była drogą Za szpitalem. W 1899 przekształcono ją w ulicę. Do 1945 nosiła nazwę Ferdinanda Schichaua, słynnego założyciela stoczni. Po przyłączeniu Gdańska do Polski ulicy nadano imię polskiego podróżnika i odkrywcy Jana z Kolna.
Gdańsk – Fragment stoczni
Stocznia Gdańska (od 2006 roku: Stocznia Gdańsk SA) – jedna z największych polskich stoczni, zlokalizowana w Gdańsku na lewym brzegu Martwej Wisły i na Ostrowiu.
Powstała po 1945 na terenach, gdzie wcześniej istniały niemieckie stocznie Jana Klawittera (od 1804), następnie Kaiserliche Werft (od 1844) oraz Schichau (od 1890).
Stocznia Gdańska w ciągu swojej działalności zbudowała ponad 1000 w pełni wyposażonych statków pełnomorskich, kontenerowców, statków pasażerskich i żaglowców. Na jej terenie miało miejsce stłumienie protestów oraz zamordowanie trzech stoczniowców – ofiar wydarzeń grudnia 1970 roku. Jest także kolebką NSZZ „Solidarność”, gdzie podpisano porozumienia sierpniowe w 1980 roku.
W 1996 roku postawiona w stan upadłości, następie na bazie przedsiębiorstwa powstała Stocznia Gdańska – Grupa Stoczni Gdynia SA, od 2006 roku – Stocznia Gdańsk SA.
Gdańsk – Stocznia Gdańska.
Drobnicowiec motorowy typu B-54 ze słynnej serii „dziesięciotysięczników”, przed uroczystym wodowaniem.
Gdańsk. Port – Basen Władysława IV.
Statek „Kapitan Kański”.
Między innymi na nim i podobnych jednostkach (np. „Andrzej Borowy”) odbywali praktyki studenci WSM.
Gdańsk – ul. Marynarki Polskiej.
Ulica Marynarki Polskiej (niem. Paul-Beneke-Weg) – jedna z dłuższych ulic w północnym Gdańsku. Przebiega przez dzielnice: Młyniska i Letnica, prowadząc do Nowego Portu, który jako jedyna łączy bezpośrednio z centrum. Prowadzi przez Oliwskie Łąki.
Ulica z linią tramwajową została zbudowana w 1929. Dwutorowa linia tramwaju została umieszczona między jezdniami. Po otwarciu nowej trasy tramwaju, została zlikwidowana dotychczasowa trasa wzdłuż ul. Wiślnej i nabrzeża portowego (obok Dworca Wiślanego).
W czasie II wojny światowej przy ul. Marynarki Polskiej mieścił się niemiecki obóz Gemeinschaftslager Schichau Lager.
Gdańsk Nowy Port – ul. Marnarki Polskiej i Wolności.
Ulica Marynarki Polskiej (niem. Paul-Beneke-Weg) – jedna z dłuższych ulic w północnym Gdańsku. Przebiega przez dzielnice: Młyniska i Letnica, prowadząc do Nowego Portu, który jako jedyna łączy bezpośrednio z centrum. Prowadzi przez Oliwskie Łąki.
Ulica z linią tramwajową została zbudowana w 1929. Dwutorowa linia tramwaju została umieszczona między jezdniami. Po otwarciu nowej trasy tramwaju, została zlikwidowana dotychczasowa trasa wzdłuż ul. Wiślnej i nabrzeża portowego (obok Dworca Wiślanego).
W czasie II wojny światowej przy ul. Marynarki Polskiej mieścił się niemiecki obóz Gemeinschaftslager Schichau Lager.
Gdańsk – ul. Jana Z Kolna.
Ulica Jana z Kolna (niem. Schichaugasse) – ulica w Gdańsku, przebiegająca przez Nowe Szkoty, Młode Miasto, Stare Miasto. Łączy śródmieście z Węzłem Kliniczna. Swoim położeniem wyznacza wschodnią granicę Młodego Miasta.
Ulica biegnie obok byłych terenów Stoczni Gdańskiej, które aktualnie zostały przeznaczone pod budowę nowej dzielnicy. W przyszłości ul. Jana z Kolna może dawać początek projektowanej trasy Nowa Wałowa.
Od wschodu ulica ograniczona jest linią kolejową Warszawa-Gdynia. Jedynym bezpośrednim połączeniem nad torami z Wielką Aleją jest aktualnie zamknięty dla ruchu kołowego „żółty wiadukt” w ciągu ulicy Kolejowej.
Ulica stanowiła przedłużenie staromiejskich Łagiewników. Ciąg ten, obejmujący także ul. Stolarską i mostek na Raduni, został założony w 1402 i do 1511 nosił nazwę Nowej Grobli.
Niegdyś droga przebiegała przez łąki przeznaczone do wypasu bydła. W XVII wieku nazywana była drogą Krowią. Następnie, aż do początku XX wieku nazywana była drogą Za szpitalem. W 1899 przekształcono ją w ulicę. Do 1945 nosiła nazwę Ferdinanda Schichaua, słynnego założyciela stoczni. Po przyłączeniu Gdańska do Polski ulicy nadano imię polskiego podróżnika i odkrywcy Jana z Kolna.
Gdańsk – Kościół Św. Jakuba
Kościół św. Jakuba w Gdańsku (a nie jak błędnie opisano Św. Bartłomiej)– kościół rektorski w Gdańsku, należący do parafii św. Brygidy archidiecezji gdańskiej.
Rys historyczny
- 1415 – marynarze gdańscy budują w tym miejscu kaplicę ku czci swego patrona, św Jakuba.
- 1432-1437 – w miejsce kaplicy marynarze budują obecny kościół św. Jakuba.
- 1551 – rada miasta Gdańska przeznaczyła kościół dla Polaków.
- 1556 – kościół przejmują protestanci – kazania nadal głoszone w języku polskim.
- 1636 – pożar niszczy świątynię. Odbudowa trwa 3 lata. Z tego czasu pochodzi obecna wieża.
- 1807 – wojska francuskie zmieniają kościół na obóz dla jeńców pruskich i rosyjskich.
- 1815 – wybuch w pobliskiej baszcie powoduje znaczne zniszczenia, kościół przestaje pełnić funkcje sakralną.
- 1819 – kościół przebudowano na bibliotekę miejską i szkołę nawigacyjną.
- 1904 – biblioteka jest przeniesiona do nowego gmachu, w kościele do końca II wojny światowej mieści się Gdańska Izba Rzemieślnicza.
- 1946 – zniszczony zabytek przejmują OO. Kapucyni.
- 1948 – zakon kapucynów odbudował kościół marynarzy gdańskich. Kościół zostaje ponownie poświęcony.
Gdańsk – Fragment miasta.
Widok na budynki przy ul. Rajskiej, zdjęcie zrobione od strony hotelu „Monopol”.
Gdańsk – Episkopalny Kościół Metodystyczny
Episkopalny Kościół Metodystyczny „Immanuel Gemeidehaus der Bischöflichen Methodisten Kirche in Danzig”, a właściwie jego ruiny w 1945 r.
W roku 1906 gdański zbór liczył 140 członów i członków próbnych Kościoła Metodystycznego, a jego zarządcy planowali od 1902 roku wybudowanie stałego zboru z zapleczem, ale projekty zostały odrzucone przez władze.
Zadanie to do wykonania wziął na siebie pastor Heinrich Holzschuher (1906-1911). Budowa mimo wielu trudności trwała od 1906 do 1910 roku i zaowocowała postawieniem ceglanego okazałego zboru ozdobionego dla odróżnienia od sąsiednich obiektów dwoma wieżami zwieńczonymi krzyżami przy ul. Igielnickiej 1 (Näthlergasse 1) w pobliżu portu żeglugi rzecznej. Zbór posiadał na parterze obszerną salę do nabożeństw, a na piętrach 17 pomieszczeń przeznaczonych na potrzeby zboru i mieszkanie pastora oraz mieszkania do wynajęcia. Wyświęcono go w niedzielę 25 września 1910 roku, a kazanie w czasie uroczystego nabożeństwa wygłosił biskup William Burt.
Budynek zboru został uszkodzony w 1945 roku, a jego wieże uległy zniszczeniu. Dziś zamieszkują go osoby niezwiązane z Kościołem.
Gdańsk – Węzeł Hucisko.
W tle budynek w którym mieścił się Studencki Klub, Kawiarnia i kino „Żak”.
Gdańsk – Pomnik Jana III Sobieskiego.
Poniżej ten sam pomnik ale gdy jeszcze znajdował się we Lwowie.
Gdańsk – Pomnik Jana III Sobieskiego.
Poniżej ten sam pomnik ale gdy jeszcze znajdował się we Lwowie.
Gdańsk – Pomnik Jana III Sobieskiego.
Poniżej ten sam pomnik ale gdy jeszcze znajdował się we Lwowie.
Gdańsk – Pomnik Jana III Sobieskiego
Poniżej ten sam pomnik ale gdy jeszcze znajdował się we Lwowie.
Gdańsk – Zbrojownia.
Widoczna na pocztówce kolejka do taksówki to codzienny widok w PRL. Zdziwienie może budzić tylko, iż taka pocztówka uzyskała cenzorskie zezwolenie na jej wydanie.
Gdańsk – Wysoka Brama
Brama Wyżynna, dawniej także „Brama Wysoka” (niem. das Hohe Tor) – renesansowa brama miejska w Gdańsku, obecnie przy głównej trasie samochodowej (ulice Okopowa i Wały Jagiellońskie).
Do 1895 znajdowała się w ciągu szesnastowiecznych fortyfikacji, pomiędzy Bastionem św. Elżbiety i Bastionem Karowym oraz stanowiła główną bramę wjazdową do miasta, otwierającą ciąg tzw. Drogi Królewskiej. Bramę zbudował do 1588 Willem van den Blocke. W dwudziestowiecznej literaturze rozpowszechnił się pogląd, że Bramę Wyżynną wybudował w latach 1574-1576 Hans Kramer, a następnie w latach 1587-1588 miała ona zostać oblicowana piaskowcem (rustykowana) przez W. van den Blocke’a. Franciszek Krzysiak wykazał, że jest to nieporozumienie – w rzeczywistości Kramer wybudował jedynie tzw. bramę wewnętrzną, która istniała do 1878, a następnie została wyburzona. Masywna forma bramy nawiązywała do bram miejskich w Antwerpii (Sint-Jorispoort – Brama św. Jerzego z 1543-45, Kipdorppoort z 1550), opartych na wzorach włoskich. W przyziemiu cztery zdwojone pilastry toskańskie flankują trzy półkoliście zamknięte przeloty – środkowy, najwyższy, przeznaczony był dla ruchu kołowego, dwa boczne dla ruchu pieszego. Ta kondygnacja jest oblicowana rustyką z piaskowca, którego ciosy ozdobione zostały głęboko rytym ornamentem roślinnym. Górna kondygnacja, która musiała zakrywać uniesioną bronę środkowego przelotu, ozdobiona jest fryzem heraldycznym z trzema silnie wypukłymi herbami: pośrodku Rzeczypospolitej, po prawej Gdańska, po lewej Prus Królewskich. Fryz jest podzielony płaskimi, nieklasycznymi pilastrami, które kontynuują podziały pionowe dolnej kondygnacji i znajdują przedłużenie na attyce w rzeźbach czterech lwów. Całość nakryta jest płaskim dachem czterospadowym.
Na fasadzie znajdują się ponadto sentencje łacińskie:
- Sapientissime fiunt quae pro Republica fiunt – „Najmądrzej dzieje się wszystko, co się dzieje dla Rzeczypospolitej”
- Iustitia et Pietas duo sunt Regnorum omnium Fundamenta – „Sprawiedliwość i pobożność to dwie podstawy wszystkich królestw”, lub też jeśli przeczytamy tylko dolną linię – Rum omnium Fundamenta – „Rum podstawą wszystkiego”, co uznawane jest za typowy ówczesny gdański humor.
- Civitatib.(us) haec optanda bona maxime Pax Libertas et Concordia – Dobra najbardziej dla państw pożądane to pokój, wolność, zgoda
Napisy, cyfry i herby były dawniej obficie złocone.
Na elewacji wschodniej, zwróconej ku Katowni, znajduje się płaskorzeźbiony herb Cesarstwa Niemieckiego, dodany w 1884.
Przed bramą znajdował się most zwodzony (właściwie trzy kładki: środkowa szeroka i dwie boczne, węższe), przerzucony nad fosą. Projekt budowlany został zatwierdzony przez Radę Miasta w 1586. Ukończona w 1588, przez 290 lat brama istniała w niezmienionej formie. W 1861 fasada została poddana pracom restauracyjnym (ich śladem jest data umieszczona w kilku miejscach). W 1878 postanowiono zwiększyć przepustowość przejazdu – brama wewnętrzna została wyburzona, a po obu stronach bramy van den Blocke’a wybito w wałach dodatkowe przejazdy. Ponadto most zwodzony nad fosą zastąpiono stałą groblą. W 1884 oblicowano całość bramy rustyką (która wcześniej istniała tylko na elewacji zachodniej) i dodano fryz z herbem na wschodniej elewacji. W 1895 wały zostały całkowicie zniesione, a fosa zasypana. Do wolno stojącego budynku bramy przeniesiono w 1903 odwach i w związku z tym zamknięto przejazdy. Po demilitaryzacji Gdańska w 1920 pomieszczenia po odwachu zajęło biuro podróży Norddeutscher Lloyd. W 1945 uszkodzony został głównie wystrój rzeźbiarski bramy.
Gdańsk – Wały Jagiellońskie.
W 1961 na miejscu zburzonego hotelu Danzigerhof (Gdański Dwór) wybudowano budynek mieszczący pawilon meblowy, który w 1972 zaadaptowano na potrzeby biura miejskiego PLL LOT.
Gdańsk – Brama Wyżynna.
Brama Wyżynna a przed nia budka z pracownikiem, który miał za zadanie przestawianie zwrotnicy przed nadjeżdżającymi tramwajami.
Z lewej budynek Salonu Meblowego później przemianowanego na budynek LOTu.
Gdańsk – Wieżą Więzienna.
Z prawej, w głębi widoczny tramwaj kursujący wówczas przez Targ Węglowy. Przed wejściem do wieży widać postać milicjanta prawdopodobnie czekającego na „klientów” Wieży Więziennej.
