Plac Dominikański z Basztą Dominikańską, w głębi Baszta Jacek i kościół Św. Mikołaja.

Baszta Dominikańska została zbudowana w XIV wieku i była częścią murów miejskich, które oddzielały Główne Miasto od Starego Miasta. Baszta została poważnie uszkodzona przez wojska napoleońskie, które oblegały miasto w 1807 roku. Jak widać na pocztówce na jej szczycie wyrosły krzewy i dlatego też była zwana przez mieszkańców Gdańska jako Donica (Blumentopf). Została rozebrana w 1897 roku.

W XII wieku i XIII wieku na terenie placu Dominikańskiego znajdowała się osada targowa z romańskim kościołem św. Mikołaja. W 1227 kościół z przylegającym terenem został przekazany zakonowi Dominikanów, którzy wybudowali w tym miejscu klasztor. Nowy, gotycki kościół został wybudowany kilkadziesiąt metrów dalej, w kierunku południowym.

Klasztor dominikański został zniszczony w wyniku ostrzału wojsk rosyjsko-pruskich, w czasie oblężenia Gdańska w 1813. Władze pruskie nie zezwoliły na odbudowę i klasztor funkcjonował w formie ruiny przez 26 lat. W latach 1839-1840 budynek został rozebrany. Pusty plac był wykorzystywany jako miejsce musztry wojskowej, a od 1881 jako miejskie targowisko. W 1886 plac został wybrukowany kostką granitową. W 1894 postanowiono wybudować w tym miejscu Halę Targową, którą ukończono 3 sierpnia 1896.