Widok dzielnicy Zaroślak od wschodu, w środku kościół p.w. Zbawiciela, ok. 1900.

Początki osady sięgają XIV wieku; lokacja wsi – własności krzyżackiej – nastąpiła w 1365. Dawne nazwy: Petershagin (1454); Petershagen innerhalb des Tores, Petershagen ausserhalb des Tores (1660); Peterszawa (XIX/XX wiek); Piotrokierz; Piotrokrze.

W Średniowieczu krzyżacy posiadali dwie cegielnie na terenie Zaroślaku.

W latach 1633-1634 został zbudowany pierwszy kościół Zbawiciela, który został rozebrany w 1656. W 1695 Bartel Ranisch zbudował drugi kościół p.w. Zbawiciela. W 1814 kościół został poważnie zniszczony w wyniku wybuchu granatu. Odbudowę zakończono ok. 1860. Kościół został zniszczony niemal całkowicie podczas działań wojennych w 1945, ocalała jedynie część wieży.

Zaroślak Wewnętrzny został przyłączony w granice administracyjne miasta w 1656, zaś Zaroślak Zewnętrzny – w 1807. Zaroślak Zewnętrzny oddzielał od Wewnętrznego wysoki wał ziemny. Linia miejskich fortyfikacji nowożytnych zaopatrzona była w Bramę Oruńską, przez którą prowadził wyjazd na południe. W latach 1865-1867 zbudowana została linii kolejowa od Bramy Oruńskiej do Nowego Portu, która rozdzieliła osiedle. Od 1867 brama ulegała stopniowej rozbiórce i ostatecznie przestała istnieć niedługo po I wojnie światowej.

W 1897 został rozebrany lokalny odcinek fortyfikacji nowożytnych. Na tym terenie zbudowana została ul. Augustyńskiego. Od 1918 figuruje ona w księgach adresowych jako ul. Przy Białej Wieży (Am Weißen Turm), co po II wojnie światowej przetłumaczono na Białowieską. W 1957 zostało jej nadane imię Jana Augustyńskiego.

Na początku XX wieku zbudowano gmach koszar (przy obecnej ul. J. Augustyńskiego 1), który w okresie Wolnego Miasta Gdańska mieścił Gimnazjum Polskie w Gdańsku. W czasie II wojny światowej gmach szkoły zajęło niemieckie wojsko.

Na poniższej mapie zaznaczone, przybliżone, położenie kościoła oraz strzałką kierunek z jakiego robiono zdjęcie do pocztówki.