Aniołki

Aniołki (niem. Aller Gottes Engeln, Gottes Engeln, Aller Engel) – osiedle administracyjne Gdańska położone na północ od dzielnicy Śródmieście.

Osiedle jest położone w centralnej części miasta, wzdłuż Alei Zwycięstwa. Od północy graniczy z Wrzeszczem Górnym i Wrzeszczem Dolnym, od wschodu z Młyniskami, od południa ze Śródmieściem i Siedlcami, od zachodu z Suchaninem.

Nazwa dzielnicy najbardziej prawdopodobnie pochodzi od kościoła św. Michała i Wszystkich Aniołów Bożych, który stał tam, gdzie dziś stoi czołg-pomnik. Potwierdzają to niemieckie nazwy dzielnicy: Aller Gottes Engeln lub Gottes Engeln.

W okolicy Bramy Oliwskiej funkcjonował dworzec czołowy Brama Oliwska (Am Olivaer Tor), który był stacją końcową doprowadzonej tu w 1870 linii kolejowej ze Szczecina, przez Koszalin i Słupsk. Po rozebraniu miejskich fortyfikacji i budowie Dworca Głównego, stacja została przekształcona na stację towarową.

W 1896, na terenach pocmentarnych dawnego lazaretu pw. Św. Aniołów i przylegającego cmentarza, został założony Park Steffensa. Nazwa pochodzi od gdańszczanina Otto Steffensa. W latach 1946-1995 park nosił imię Marcina Kasprzaka.

19 kwietnia 1911 oddano do użytku kompleks nowego, większego szpitala miejskiego przy ul. Dębinki, wyposażony w 818 łóżek. Szpital został przeniesiony z terenów w obrębie fortyfikacji miejskich i umiejscowiony na ówczesnych terenach podmiejskich.

W 1946 został ustawiony jako pomnik czołg T-34/76, dowodzony przez Juliana Miazgę (wyprodukowany najprawdopodobniej w 1941).

Za: http://pl.wikipedia.org

Langfuhr – Grosse Allee von Danzig nach Langfuhr (Halbe Lange).

Wydawca: Clara Bernthal Wydana: Danzig Nadana w dniu: 02.04.1900

Zabytkowa część głównej arterii komunikacyjnej Trójmiasta w Gdańsku, obecnie aleja Zwycięstwa. Widok z końca Al. Grunwaldzkiej na Al. Zwycięstwa.

Przebiega przez dzielnice Wrzeszcz i Aniołki. Jest to najstarsza w Polsce tego rodzaju zachowana czterorzędowa aleja śródmiejska. Chronologia nazwy niem. Langenfuhrtsche Allee (do 1822) niem. Grosse Allee (do lat 30. XX w.) niem. Hindenburg Allee (lata 30. XX w. – 1945) aleja marszałka Rokossowskiego (1945 – 1956) aleja Zwycięstwa (od 1956)

Do końca XIX wieku Początkowo były to tereny wsi Suchanino, nadane jako patrymoniumMłodemu Miastu przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1454 nastąpiło przejęcie terenów Młodego Miasta przez Stare Miasto (wolnizna). W XVII wieku były to tereny sporne między wsią Suchanino a miastem Gdańsk. Aleja powstała w latach 1768 – 1770, na miejscu istniejącej od wieków drogi z Gdańska do Oliwy. Inicjatorem i fundatorem był gdańszczanin Daniel Gralath (ur. 1708, zm. 1767), którego pomnik znajduje się od 1901 w Wielkiej Alei. Wielką Aleję poprowadzono od nowożytnych fortyfikacji Bramy Oliwskiej (ówczesnej granicy Gdańska) do Wrzeszcza (ówcześnie samodzielnego miasta), sadząc w czterech rzędach 1416 lip (długowiecznych drzew) sprowadzonych z Holandii. Łączna szerokość alei wynosiła trzydzieści metrów, a składała się ze środkowego pasa przeznaczonego dla pojazdów i dwóch pięciometrowych promenad dla pieszych.

Powstała niezwykle reperezentacyjna aleja łącząca oba miasta. Pierwotnie aleja sięgała do parku Uphagena, przez który od wieków płynie Potok Królewski, stanowiący naturalną granicę między Gdańskiem i Wrzeszczem. Co najmniej do 1822 zwano ją Aleją Wrzeszczańską (Langenfuhrtsche Allee). Pod koniec XVIII wieku gdańskie parafie zaczęły zakładać swoje cmentarze wzdłuż alei. W 1807 został ostatecznie zniszczony, istniejący od XIV wieku (kilkakrotnie niszczony i odbudowywany), kościół i szpital świętych Aniołów. Budynki znajdowały się w miejscu, gdzie obecnie stoi czołg-pomnik T-34. Podczas oblężenia Gdańska w 1807 i oblężenia w 1813 drzewa zostały częściowo wycięte, jednak po każdym z nich były uzupełniane. Wielka Aleja została włączona w granice administracyjne miasta 17 marca 1814. Początkowo aleja służyła jako promenada, miejsce przejażdżek miłośników jeździectwa, następnie w 1872 pojawiły się tramwaje konne, a w 1896 elektryczne. W alei powstawały liczne kawiarnie, również z ogródkami. Najbardziej znane z nich to nieistniejąca Cztery Pory Roku (Vier Jahreszeiten), w miejscu której stanął czołg-pomnik oraz Połowa alei (Cafe Halbe Allee), po przeciwnej stronie.

Od początku XX wieku Wielka Aleja, ok. 1900 Na początku XX wieku stworzono odgałęzienie alei w kierunku nowo powstałej Politechniki Gdańskiej, sadząc lipy wzdłuż drogi do uczelni. 3 września 1915 została otwarta hala sportowo-widowiskowa (Sporthalle) na 2000 miejsc (hala została po II wojnie światowej adoptowana na siedzibę Opery Bałtyckiej). W 1915 została wprowadzona nowa numeracja posesji, która została po wojnie przejęta bez zmian i obowiązuje do dzisiaj. W 1926 przeprowadzona została rozległa modernizacja, polegająca na wydzieleniu torowiska, pokryciu asfaltem dwóch oddzielnych jezdni, utworzeniu dwóch ścieżek rowerowych oraz włączeniu Końskiego Traktu do systemu komunikacyjnego.

Po śmierci w 1934 prezydenta RzeszyPaula von Hindenburga, Wielka Aleja została nazwana jego imieniem. Przed 1937 wydzielono z alei ówczesne domy o numerach od 1 do 7 i nadano tej uliczce nazwę Am Steffenspark (dzisiejsza ul. Kolejowa), ze względu na jej położenie przy parku Steffensa.

W marcu 1945 drzewa stały się szubienicami dla osób, które zostały stracone przez hitlerowców w publicznych egzekucjach. Wzdłuż dużej części alei były umiejscowione cmentarze różnych wyznań, których usuwanie rozpoczęło się w 1966. W latach 1970-1972 na miejscu czterech starych cmentarzy (cmentarza katolickiego p.w. św. Mikołaja i Królewskiej Kaplicy, cmentarza ewangelickiego p.w. św. Katarzyny, cmentarza ewangelickiego p.w. Najświętszej Marii Panny, cmentarza katolickiego p.w. św. Józefa i św. Brygidy) został utworzony miejski park Akademicki o powierzchni około 9 ha. Zachowane zostały, bądź zaadaptowane ciągi komunikacyjne będące alejami cmentarnymi oraz pozostał starodrzew cmentarny

Langfuhr Grosse Allee

Numer: Dbr 68. 152501 Nadana w dniu: Ok. 1900

Wielka Aleja, ok. 1900.

Zabytkowa część głównej arterii komunikacyjnej Trójmiasta w Gdańsku, obecnie aleja Zwycięstwa. Przebiega przez dzielnice Wrzeszcz i Aniołki. Jest to najstarsza w Polsce tego rodzaju zachowana czterorzędowa aleja śródmiejska. Chronologia nazwy niem. Langenfuhrtsche Allee (do 1822) niem. Grosse Allee (do lat 30. XX w.) niem. Hindenburg Allee (lata 30. XX w. – 1945) aleja marszałka Rokossowskiego (1945 – 1956) aleja Zwycięstwa (od 1956)

Do końca XIX wieku Początkowo były to tereny wsi Suchanino, nadane jako patrymoniumMłodemu Miastu przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1454 nastąpiło przejęcie terenów Młodego Miasta przez Stare Miasto (wolnizna). W XVII wieku były to tereny sporne między wsią Suchanino a miastem Gdańsk. Aleja powstała w latach 1768 – 1770, na miejscu istniejącej od wieków drogi z Gdańska do Oliwy. Inicjatorem i fundatorem był gdańszczanin Daniel Gralath (ur. 1708, zm. 1767), którego pomnik znajduje się od 1901 w Wielkiej Alei. Wielką Aleję poprowadzono od nowożytnych fortyfikacji Bramy Oliwskiej (ówczesnej granicy Gdańska) do Wrzeszcza (ówcześnie samodzielnego miasta), sadząc w czterech rzędach 1416 lip (długowiecznych drzew) sprowadzonych z Holandii. Łączna szerokość alei wynosiła trzydzieści metrów, a składała się ze środkowego pasa przeznaczonego dla pojazdów i dwóch pięciometrowych promenad dla pieszych. Powstała niezwykle reperezentacyjna aleja łącząca oba miasta. Pierwotnie aleja sięgała do parku Uphagena, przez który od wieków płynie Potok Królewski, stanowiący naturalną granicę między Gdańskiem i Wrzeszczem. Co najmniej do 1822 zwano ją Aleją Wrzeszczańską (Langenfuhrtsche Allee). Pod koniec XVIII wieku gdańskie parafie zaczęły zakładać swoje cmentarze wzdłuż alei. W 1807 został ostatecznie zniszczony, istniejący od XIV wieku (kilkakrotnie niszczony i odbudowywany), kościół i szpital świętych Aniołów. Budynki znajdowały się w miejscu, gdzie obecnie stoi czołg-pomnik T-34. Podczas oblężenia Gdańska w 1807 i oblężenia w 1813 drzewa zostały częściowo wycięte, jednak po każdym z nich były uzupełniane. Wielka Aleja została włączona w granice administracyjne miasta 17 marca 1814. Początkowo aleja służyła jako promenada, miejsce przejażdżek miłośników jeździectwa, następnie w 1872 pojawiły się tramwaje konne, a w 1896 elektryczne (zob. tramwaje w Gdańsku). W alei powstawały liczne kawiarnie, również z ogródkami. Najbardziej znane z nich to nieistniejąca Cztery Pory Roku (Vier Jahreszeiten), w miejscu której stanął czołg-pomnik oraz Cafe Halbe Allee, po przeciwnej stronie. Od początku XX wieku Wielka Aleja, ok. 1900 Na początku XX wieku stworzono odgałęzienie alei w kierunku nowo powstałej Politechniki Gdańskiej, sadząc lipy wzdłuż drogi do uczelni. 3 września 1915 została otwarta hala sportowo-widowiskowa (Sporthalle) na 2000 miejsc (hala została po II wojnie światowej adoptowana na siedzibę Opery Bałtyckiej). W 1915 została wprowadzona nowa numeracja posesji, która została po wojnie przejęta bez zmian i obowiązuje do dzisiaj. W 1926 przeprowadzona została rozległa modernizacja, polegająca na wydzieleniu torowiska, pokryciu asfaltem dwóch oddzielnych jezdni, utworzeniu dwóch ścieżek rowerowych oraz włączeniu Końskiego Traktu do systemu komunikacyjnego.  Po śmierci w 1934 prezydenta RzeszyPaula von Hindenburga, Wielka Aleja została nazwana jego imieniem. Przed 1937 wydzielono z alei ówczesne domy o numerach od 1 do 7 i nadano tej uliczce nazwę Am Steffenspark (dzisiejsza ul. Kolejowa), ze względu na jej położenie przy parku Steffensa.

W marcu 1945 drzewa stały się szubienicami dla osób, które zostały stracone przez hitlerowców w publicznych egzekucjach. Wzdłuż dużej części alei były umiejscowione cmentarze różnych wyznań, których usuwanie rozpoczęło się w 1966. W latach 1970-1972 na miejscu czterech starych cmentarzy (cmentarza katolickiego p.w. św. Mikołaja i Królewskiej Kaplicy, cmentarza ewangelickiego p.w. św. Katarzyny, cmentarza ewangelickiego p.w. Najświętszej Marii Panny, cmentarza katolickiego p.w. św. Józefa i św. Brygidy) został utworzony miejski park Akademicki o powierzchni około 9 ha

Langfuhr – Grosse Allee

Wydawca: Knackstedt & Nather Wydana: ok. 1900 Numer: Serie 628, No. 40

Jako ciekawostkę proszę o zwrócenie uwagi na grupę ludzi idących z prawej strony w oddali. Jest to kondukt pogrzebowy ! Ponieważ z prawej strony Wielkiej Alei były cmentarze to taki widok nie był rzadki.

Zabytkowa część głównej arterii komunikacyjnej Trójmiasta w Gdańsku, obecnie aleja Zwycięstwa. Przebiega przez dzielnice Wrzeszcz i Aniołki. Jest to najstarsza w Polsce tego rodzaju zachowana czterorzędowa aleja śródmiejska.

Chronologia nazwy

  • niem. Langenfuhrtsche Allee (do 1822)
  • niem. Grosse Allee (do lat 30. XX w.)
  • niem. Hindenburg Allee (lata 30. XX w. – 1945)
  • aleja marszałka Rokossowskiego (1945 – 1956)
  • aleja Zwycięstwa (od 1956)

Do końca XIX wieku

Początkowo były to tereny wsi Suchanino, nadane jako patrymonium Młodemu Miastu przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1454 nastąpiło przejęcie terenów Młodego Miasta przez Stare Miasto (wolnizna). W XVII wieku były to tereny sporne między wsią Suchanino a miastem Gdańsk.

Wielką Aleję poprowadzono od nowożytnych fortyfikacji Bramy Oliwskiej (ówczesnej granicy Gdańska) do Wrzeszcza (ówcześnie samodzielnego miasta), sadząc w czterech rzędach 1416 lip (długowiecznych drzew) sprowadzonych z Holandii. Łączna szerokość alei wynosiła trzydzieści metrów, a składała się ze środkowego pasa przeznaczonego dla pojazdów i dwóch pięciometrowych promenad dla pieszych. Powstała niezwykle reperezentacyjna aleja łącząca oba miasta. Pierwotnie aleja sięgała do parku Uphagena, przez który od wieków płynie Potok Królewski, stanowiący naturalną granicę między Gdańskiem i Wrzeszczem. Co najmniej do 1822 zwano ją Aleją Wrzeszczańską (Langenfuhrtsche Allee).

Pod koniec XVIII wieku gdańskie parafie zaczęły zakładać swoje cmentarze wzdłuż alei.

W 1807 został ostatecznie zniszczony, istniejący od XIV wieku (kilkakrotnie niszczony i odbudowywany), kościół i szpital świętych Aniołów. Budynki znajdowały się w miejscu, gdzie obecnie stoi czołg-pomnik T-34.

Podczas oblężenia Gdańska w 1807 i oblężenia w 1813 drzewa zostały częściowo wycięte, jednak po każdym z nich były uzupełniane. Wielka Aleja została włączona w granice administracyjne miasta 17 marca 1814.

Początkowo aleja służyła jako promenada, miejsce przejażdżek miłośników jeździectwa, następnie w 1872 pojawiły się tramwaje konne, a w 1896 elektryczne (zob. tramwaje w Gdańsku). W alei powstawały liczne kawiarnie, również z ogródkami. Najbardziej znane z nich to nieistniejąca Cztery Pory Roku (Vier Jahreszeiten), w miejscu której stanął czołg-pomnik oraz Połowa alei (Cafe Halbe Allee), po przeciwnej stronie.

Od początku XX wieku

Wielka Aleja, ok. 1900

Na początku XX wieku stworzono odgałęzienie alei w kierunku nowo powstałej Politechniki Gdańskiej, sadząc lipy wzdłuż drogi do uczelni.

3 września 1915 została otwarta hala sportowo-widowiskowa (Sporthalle) na 2000 miejsc (hala została po II wojnie światowej adoptowana na siedzibę Opery Bałtyckiej).

W 1915 została wprowadzona nowa numeracja posesji, która została po wojnie przejęta bez zmian i obowiązuje do dzisiaj.

W 1926 przeprowadzona została rozległa modernizacja, polegająca na wydzieleniu torowiska, pokryciu asfaltem dwóch oddzielnych jezdni, utworzeniu dwóch ścieżek rowerowych oraz włączeniu Końskiego Traktu do systemu komunikacyjnego.

 Po śmierci w 1934 prezydenta Rzeszy Paula von Hindenburga, Wielka Aleja została nazwana jego imieniem.

Przed 1937 wydzielono z alei ówczesne domy o numerach od 1 do 7 i nadano tej uliczce nazwę Am Steffenspark (dzisiejsza ul. Kolejowa), ze względu na jej położenie przy parku Steffensa.

W marcu 1945 drzewa stały się szubienicami dla osób, które zostały stracone przez hitlerowców w publicznych egzekucjach.

Wzdłuż dużej części alei były umiejscowione cmentarze różnych wyznań, których usuwanie rozpoczęło się w 1966. W latach 1970-1972 na miejscu czterech starych cmentarzy (cmentarza katolickiego p.w. św. Mikołaja i Królewskiej Kaplicy, cmentarza ewangelickiego p.w. św. Katarzyny, cmentarza ewangelickiego p.w. Najświętszej Marii Panny, cmentarza katolickiego p.w. św. Józefa i św. Brygidy) został utworzony miejski park Akademicki o powierzchni około 9 ha. Zachowane zostały, bądź zaadaptowane ciągi komunikacyjne będące alejami cmentarnymi oraz pozostał starodrzew cmentarny.

Poniżej ten sam motyw wydany na pocztówce przez – Karl Altman (Wydana: Berlin-Friedenau;  Numer: H 922;  Nadana w dniu: 27.02.1913)

 

Langfuhr. Halbe Allee. No Dzg 131.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig 1908 Numer: Dzg. 131 Nadana w dniu: Bez obiegu

Zabytkowa część głównej arterii komunikacyjnej Trójmiasta w Gdańsku, obecnie aleja Zwycięstwa.

Przebiega przez dzielnice Wrzeszcz i Aniołki. Jest to najstarsza w Polsce tego rodzaju zachowana czterorzędowa aleja śródmiejska. Chronologia nazwy niem. Langenfuhrtsche Allee (do 1822) niem. Grosse Allee (do lat 30. XX w.) niem. Hindenburg Allee (lata 30. XX w. – 1945) aleja marszałka Rokossowskiego (1945 – 1956) aleja Zwycięstwa (od 1956)

Do końca XIX wieku Początkowo były to tereny wsi Suchanino, nadane jako patrymoniumMłodemu Miastu przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1454 nastąpiło przejęcie terenów Młodego Miasta przez Stare Miasto (wolnizna). W XVII wieku były to tereny sporne między wsią Suchanino a miastem Gdańsk. Aleja powstała w latach 1768 – 1770, na miejscu istniejącej od wieków drogi z Gdańska do Oliwy. Inicjatorem i fundatorem był gdańszczanin Daniel Gralath (ur. 1708, zm. 1767), którego pomnik znajduje się od 1901 w Wielkiej Alei. Wielką Aleję poprowadzono od nowożytnych fortyfikacji Bramy Oliwskiej (ówczesnej granicy Gdańska) do Wrzeszcza (ówcześnie samodzielnego miasta), sadząc w czterech rzędach 1416 lip (długowiecznych drzew) sprowadzonych z Holandii. Łączna szerokość alei wynosiła trzydzieści metrów, a składała się ze środkowego pasa przeznaczonego dla pojazdów i dwóch pięciometrowych promenad dla pieszych.

Powstała niezwykle reperezentacyjna aleja łącząca oba miasta. Pierwotnie aleja sięgała do parku Uphagena, przez który od wieków płynie Potok Królewski, stanowiący naturalną granicę między Gdańskiem i Wrzeszczem. Co najmniej do 1822 zwano ją Aleją Wrzeszczańską (Langenfuhrtsche Allee). Pod koniec XVIII wieku gdańskie parafie zaczęły zakładać swoje cmentarze wzdłuż alei. W 1807 został ostatecznie zniszczony, istniejący od XIV wieku (kilkakrotnie niszczony i odbudowywany), kościół i szpital świętych Aniołów. Budynki znajdowały się w miejscu, gdzie obecnie stoi czołg-pomnik T-34. Podczas oblężenia Gdańska w 1807 i oblężenia w 1813 drzewa zostały częściowo wycięte, jednak po każdym z nich były uzupełniane. Wielka Aleja została włączona w granice administracyjne miasta 17 marca 1814. Początkowo aleja służyła jako promenada, miejsce przejażdżek miłośników jeździectwa, następnie w 1872 pojawiły się tramwaje konne, a w 1896 elektryczne (zob. tramwaje w Gdańsku). W alei powstawały liczne kawiarnie, również z ogródkami. Najbardziej znane z nich to nieistniejąca Cztery Pory Roku (Vier Jahreszeiten), w miejscu której stanął czołg-pomnik oraz Połowa alei (Cafe Halbe Allee), po przeciwnej stronie.

Od początku XX wieku Wielka Aleja, ok. 1900 Na początku XX wieku stworzono odgałęzienie alei w kierunku nowo powstałej Politechniki Gdańskiej, sadząc lipy wzdłuż drogi do uczelni. 3 września 1915 została otwarta hala sportowo-widowiskowa (Sporthalle) na 2000 miejsc (hala została po II wojnie światowej adoptowana na siedzibę Opery Bałtyckiej). W 1915 została wprowadzona nowa numeracja posesji, która została po wojnie przejęta bez zmian i obowiązuje do dzisiaj. W 1926 przeprowadzona została rozległa modernizacja, polegająca na wydzieleniu torowiska, pokryciu asfaltem dwóch oddzielnych jezdni, utworzeniu dwóch ścieżek rowerowych oraz włączeniu Końskiego Traktu do systemu komunikacyjnego.

Po śmierci w 1934 prezydenta RzeszyPaula von Hindenburga, Wielka Aleja została nazwana jego imieniem. Przed 1937 wydzielono z alei ówczesne domy o numerach od 1 do 7 i nadano tej uliczce nazwę Am Steffenspark (dzisiejsza ul. Kolejowa), ze względu na jej położenie przy parku Steffensa.

W marcu 1945 drzewa stały się szubienicami dla osób, które zostały stracone przez hitlerowców w publicznych egzekucjach. Wzdłuż dużej części alei były umiejscowione cmentarze różnych wyznań, których usuwanie rozpoczęło się w 1966. W latach 1970-1972 na miejscu czterech starych cmentarzy (cmentarza katolickiego p.w. św. Mikołaja i Królewskiej Kaplicy, cmentarza ewangelickiego p.w. św. Katarzyny, cmentarza ewangelickiego p.w. Najświętszej Marii Panny, cmentarza katolickiego p.w. św. Józefa i św. Brygidy) został utworzony miejski park Akademicki o powierzchni około 9 ha. Zachowane zostały, bądź zaadaptowane ciągi komunikacyjne będące alejami cmentarnymi oraz pozostał starodrzew cmentarny

Langfuhr – Grosse Allee. No 8 273

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig Numer: 8 273 Nadana w dniu: 29.11.1899

Zabytkowa część głównej arterii komunikacyjnej Trójmiasta w Gdańsku, obecnie aleja Zwycięstwa.

Przebiega przez dzielnice Wrzeszcz i Aniołki. Jest to najstarsza w Polsce tego rodzaju zachowana czterorzędowa aleja śródmiejska. Chronologia nazwy niem. Langenfuhrtsche Allee (do 1822) niem. Grosse Allee (do lat 30. XX w.) niem. Hindenburg Allee (lata 30. XX w. – 1945) aleja marszałka Rokossowskiego (1945 – 1956) aleja Zwycięstwa (od 1956)

Do końca XIX wieku Początkowo były to tereny wsi Suchanino, nadane jako patrymoniumMłodemu Miastu przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1454 nastąpiło przejęcie terenów Młodego Miasta przez Stare Miasto (wolnizna). W XVII wieku były to tereny sporne między wsią Suchanino a miastem Gdańsk. Aleja powstała w latach 1768 – 1770, na miejscu istniejącej od wieków drogi z Gdańska do Oliwy. Inicjatorem i fundatorem był gdańszczanin Daniel Gralath (ur. 1708, zm. 1767), którego pomnik znajduje się od 1901 w Wielkiej Alei. Wielką Aleję poprowadzono od nowożytnych fortyfikacji Bramy Oliwskiej (ówczesnej granicy Gdańska) do Wrzeszcza (ówcześnie samodzielnego miasta), sadząc w czterech rzędach 1416 lip (długowiecznych drzew) sprowadzonych z Holandii. Łączna szerokość alei wynosiła trzydzieści metrów, a składała się ze środkowego pasa przeznaczonego dla pojazdów i dwóch pięciometrowych promenad dla pieszych.

Powstała niezwykle reperezentacyjna aleja łącząca oba miasta. Pierwotnie aleja sięgała do parku Uphagena, przez który od wieków płynie Potok Królewski, stanowiący naturalną granicę między Gdańskiem i Wrzeszczem. Co najmniej do 1822 zwano ją Aleją Wrzeszczańską (Langenfuhrtsche Allee). Pod koniec XVIII wieku gdańskie parafie zaczęły zakładać swoje cmentarze wzdłuż alei. W 1807 został ostatecznie zniszczony, istniejący od XIV wieku (kilkakrotnie niszczony i odbudowywany), kościół i szpital świętych Aniołów. Budynki znajdowały się w miejscu, gdzie obecnie stoi czołg-pomnik T-34. Podczas oblężenia Gdańska w 1807 i oblężenia w 1813 drzewa zostały częściowo wycięte, jednak po każdym z nich były uzupełniane. Wielka Aleja została włączona w granice administracyjne miasta 17 marca 1814. Początkowo aleja służyła jako promenada, miejsce przejażdżek miłośników jeździectwa, następnie w 1872 pojawiły się tramwaje konne, a w 1896 elektryczne (zob. tramwaje w Gdańsku). W alei powstawały liczne kawiarnie, również z ogródkami. Najbardziej znane z nich to nieistniejąca Cztery Pory Roku (Vier Jahreszeiten), w miejscu której stanął czołg-pomnik oraz Połowa alei (Cafe Halbe Allee), po przeciwnej stronie.

Od początku XX wieku Wielka Aleja, ok. 1900 Na początku XX wieku stworzono odgałęzienie alei w kierunku nowo powstałej Politechniki Gdańskiej, sadząc lipy wzdłuż drogi do uczelni. 3 września 1915 została otwarta hala sportowo-widowiskowa (Sporthalle) na 2000 miejsc (hala została po II wojnie światowej adoptowana na siedzibę Opery Bałtyckiej). W 1915 została wprowadzona nowa numeracja posesji, która została po wojnie przejęta bez zmian i obowiązuje do dzisiaj. W 1926 przeprowadzona została rozległa modernizacja, polegająca na wydzieleniu torowiska, pokryciu asfaltem dwóch oddzielnych jezdni, utworzeniu dwóch ścieżek rowerowych oraz włączeniu Końskiego Traktu do systemu komunikacyjnego.

Po śmierci w 1934 prezydenta RzeszyPaula von Hindenburga, Wielka Aleja została nazwana jego imieniem. Przed 1937 wydzielono z alei ówczesne domy o numerach od 1 do 7 i nadano tej uliczce nazwę Am Steffenspark (dzisiejsza ul. Kolejowa), ze względu na jej położenie przy parku Steffensa.

W marcu 1945 drzewa stały się szubienicami dla osób, które zostały stracone przez hitlerowców w publicznych egzekucjach. Wzdłuż dużej części alei były umiejscowione cmentarze różnych wyznań, których usuwanie rozpoczęło się w 1966. W latach 1970-1972 na miejscu czterech starych cmentarzy (cmentarza katolickiego p.w. św. Mikołaja i Królewskiej Kaplicy, cmentarza ewangelickiego p.w. św. Katarzyny, cmentarza ewangelickiego p.w. Najświętszej Marii Panny, cmentarza katolickiego p.w. św. Józefa i św. Brygidy) został utworzony miejski park Akademicki o powierzchni około 9 ha. Zachowane zostały, bądź zaadaptowane ciągi komunikacyjne będące alejami cmentarnymi oraz pozostał starodrzew cmentarny

Danzig. Grosse Allee. No Dzg 77.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig 1907 Numer: Dzg. 77 Nadana w dniu: 01.07.1907

Zabytkowa część głównej arterii komunikacyjnej Trójmiasta w Gdańsku, obecnie aleja Zwycięstwa.

Przebiega przez dzielnice Wrzeszcz i Aniołki. Jest to najstarsza w Polsce tego rodzaju zachowana czterorzędowa aleja śródmiejska. Chronologia nazwy niem. Langenfuhrtsche Allee (do 1822) niem. Grosse Allee (do lat 30. XX w.) niem. Hindenburg Allee (lata 30. XX w. – 1945) aleja marszałka Rokossowskiego (1945 – 1956) aleja Zwycięstwa (od 1956)

Do końca XIX wieku Początkowo były to tereny wsi Suchanino, nadane jako patrymoniumMłodemu Miastu przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1454 nastąpiło przejęcie terenów Młodego Miasta przez Stare Miasto (wolnizna). W XVII wieku były to tereny sporne między wsią Suchanino a miastem Gdańsk. Aleja powstała w latach 1768 – 1770, na miejscu istniejącej od wieków drogi z Gdańska do Oliwy. Inicjatorem i fundatorem był gdańszczanin Daniel Gralath (ur. 1708, zm. 1767), którego pomnik znajduje się od 1901 w Wielkiej Alei. Wielką Aleję poprowadzono od nowożytnych fortyfikacji Bramy Oliwskiej (ówczesnej granicy Gdańska) do Wrzeszcza (ówcześnie samodzielnego miasta), sadząc w czterech rzędach 1416 lip (długowiecznych drzew) sprowadzonych z Holandii. Łączna szerokość alei wynosiła trzydzieści metrów, a składała się ze środkowego pasa przeznaczonego dla pojazdów i dwóch pięciometrowych promenad dla pieszych.

Powstała niezwykle reperezentacyjna aleja łącząca oba miasta. Pierwotnie aleja sięgała do parku Uphagena, przez który od wieków płynie Potok Królewski, stanowiący naturalną granicę między Gdańskiem i Wrzeszczem. Co najmniej do 1822 zwano ją Aleją Wrzeszczańską (Langenfuhrtsche Allee). Pod koniec XVIII wieku gdańskie parafie zaczęły zakładać swoje cmentarze wzdłuż alei. W 1807 został ostatecznie zniszczony, istniejący od XIV wieku (kilkakrotnie niszczony i odbudowywany), kościół i szpital świętych Aniołów. Budynki znajdowały się w miejscu, gdzie obecnie stoi czołg-pomnik T-34. Podczas oblężenia Gdańska w 1807 i oblężenia w 1813 drzewa zostały częściowo wycięte, jednak po każdym z nich były uzupełniane. Wielka Aleja została włączona w granice administracyjne miasta 17 marca 1814. Początkowo aleja służyła jako promenada, miejsce przejażdżek miłośników jeździectwa, następnie w 1872 pojawiły się tramwaje konne, a w 1896 elektryczne (zob. tramwaje w Gdańsku). W alei powstawały liczne kawiarnie, również z ogródkami. Najbardziej znane z nich to nieistniejąca Cztery Pory Roku (Vier Jahreszeiten), w miejscu której stanął czołg-pomnik oraz Połowa alei (Cafe Halbe Allee), po przeciwnej stronie.

Od początku XX wieku Wielka Aleja, ok. 1900 Na początku XX wieku stworzono odgałęzienie alei w kierunku nowo powstałej Politechniki Gdańskiej, sadząc lipy wzdłuż drogi do uczelni. 3 września 1915 została otwarta hala sportowo-widowiskowa (Sporthalle) na 2000 miejsc (hala została po II wojnie światowej adoptowana na siedzibę Opery Bałtyckiej). W 1915 została wprowadzona nowa numeracja posesji, która została po wojnie przejęta bez zmian i obowiązuje do dzisiaj. W 1926 przeprowadzona została rozległa modernizacja, polegająca na wydzieleniu torowiska, pokryciu asfaltem dwóch oddzielnych jezdni, utworzeniu dwóch ścieżek rowerowych oraz włączeniu Końskiego Traktu do systemu komunikacyjnego.

Po śmierci w 1934 prezydenta RzeszyPaula von Hindenburga, Wielka Aleja została nazwana jego imieniem. Przed 1937 wydzielono z alei ówczesne domy o numerach od 1 do 7 i nadano tej uliczce nazwę Am Steffenspark (dzisiejsza ul. Kolejowa), ze względu na jej położenie przy parku Steffensa.

W marcu 1945 drzewa stały się szubienicami dla osób, które zostały stracone przez hitlerowców w publicznych egzekucjach. Wzdłuż dużej części alei były umiejscowione cmentarze różnych wyznań, których usuwanie rozpoczęło się w 1966. W latach 1970-1972 na miejscu czterech starych cmentarzy (cmentarza katolickiego p.w. św. Mikołaja i Królewskiej Kaplicy, cmentarza ewangelickiego p.w. św. Katarzyny, cmentarza ewangelickiego p.w. Najświętszej Marii Panny, cmentarza katolickiego p.w. św. Józefa i św. Brygidy) został utworzony miejski park Akademicki o powierzchni około 9 ha. Zachowane zostały, bądź zaadaptowane ciągi komunikacyjne będące alejami cmentarnymi oraz pozostał starodrzew cmentarny

 

Poniżej ten sam motyw wydany na pocztówce przez nieznane wydawnictwo  (Wydana: Ok. 1900 Numer: No. 19825 )

Langfuhr Grosse Allee

Nadana w dniu: 02.07.1923

Wielka Aleja, ok. 1900.

Zabytkowa część głównej arterii komunikacyjnej Trójmiasta w Gdańsku, obecnie aleja Zwycięstwa. Przebiega przez dzielnice Wrzeszcz i Aniołki.

Jest to najstarsza w Polsce tego rodzaju zachowana czterorzędowa aleja śródmiejska. Chronologia nazwy niem. Langenfuhrtsche Allee (do 1822) niem. Grosse Allee (do lat 30. XX w.) niem. Hindenburg Allee (lata 30. XX w. – 1945) aleja marszałka Rokossowskiego (1945 – 1956) aleja Zwycięstwa (od 1956) Do końca XIX wieku Początkowo były to tereny wsi Suchanino, nadane jako patrymonium Młodemu Miastu przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1454 nastąpiło przejęcie terenów Młodego Miasta przez Stare Miasto (wolnizna). W XVII wieku były to tereny sporne między wsią Suchanino a miastem Gdańsk. Aleja powstała w latach 1768 – 1770, na miejscu istniejącej od wieków drogi z Gdańska do Oliwy. Inicjatorem i fundatorem był gdańszczanin Daniel Gralath (ur. 1708, zm. 1767), którego pomnik znajduje się od 1901 w Wielkiej Alei. Wielką Aleję poprowadzono od nowożytnych fortyfikacji Bramy Oliwskiej (ówczesnej granicy Gdańska) do Wrzeszcza (ówcześnie samodzielnego miasta), sadząc w czterech rzędach 1416 lip (długowiecznych drzew) sprowadzonych z Holandii. Łączna szerokość alei wynosiła trzydzieści metrów, a składała się ze środkowego pasa przeznaczonego dla pojazdów i dwóch pięciometrowych promenad dla pieszych. Powstała niezwykle reperezentacyjna aleja łącząca oba miasta. Pierwotnie aleja sięgała do parku Uphagena, przez który od wieków płynie Potok Królewski, stanowiący naturalną granicę między Gdańskiem i Wrzeszczem. Co najmniej do 1822 zwano ją Aleją Wrzeszczańską (Langenfuhrtsche Allee). Pod koniec XVIII wieku gdańskie parafie zaczęły zakładać swoje cmentarze wzdłuż alei. W 1807 został ostatecznie zniszczony, istniejący od XIV wieku (kilkakrotnie niszczony i odbudowywany), kościół i szpital świętych Aniołów. Budynki znajdowały się w miejscu, gdzie obecnie stoi czołg-pomnik T-34. Podczas oblężenia Gdańska w 1807 i oblężenia w 1813 drzewa zostały częściowo wycięte, jednak po każdym z nich były uzupełniane. Wielka Aleja została włączona w granice administracyjne miasta 17 marca 1814. Początkowo aleja służyła jako promenada, miejsce przejażdżek miłośników jeździectwa, następnie w 1872 pojawiły się tramwaje konne, a w 1896 elektryczne (zob. tramwaje w Gdańsku). W alei powstawały liczne kawiarnie, również z ogródkami. Najbardziej znane z nich to nieistniejąca Cztery Pory Roku (Vier Jahreszeiten), w miejscu której stanął czołg-pomnik oraz Połowa alei (Cafe Halbe Allee), po przeciwnej stronie. Od początku XX wieku Wielka Aleja, ok. 1900 Na początku XX wieku stworzono odgałęzienie alei w kierunku nowo powstałej Politechniki Gdańskiej, sadząc lipy wzdłuż drogi do uczelni. 3 września 1915 została otwarta hala sportowo-widowiskowa (Sporthalle) na 2000 miejsc (hala została po II wojnie światowej adoptowana na siedzibę Opery Bałtyckiej). W 1915 została wprowadzona nowa numeracja posesji, która została po wojnie przejęta bez zmian i obowiązuje do dzisiaj. W 1926 przeprowadzona została rozległa modernizacja, polegająca na wydzieleniu torowiska, pokryciu asfaltem dwóch oddzielnych jezdni, utworzeniu dwóch ścieżek rowerowych oraz włączeniu Końskiego Traktu do systemu komunikacyjnego.  Po śmierci w 1934 prezydenta Rzeszy Paula von Hindenburga, Wielka Aleja została nazwana jego imieniem. Przed 1937 wydzielono z alei ówczesne domy o numerach od 1 do 7 i nadano tej uliczce nazwę Am Steffenspark (dzisiejsza ul. Kolejowa), ze względu na jej położenie przy parku Steffensa. W marcu 1945 drzewa stały się szubienicami dla osób, które zostały stracone przez hitlerowców w publicznych egzekucjach. Wzdłuż dużej części alei były umiejscowione cmentarze różnych wyznań, których usuwanie rozpoczęło się w 1966. W latach 1970-1972 na miejscu czterech starych cmentarzy (cmentarza katolickiego p.w. św. Mikołaja i Królewskiej Kaplicy, cmentarza ewangelickiego p.w. św. Katarzyny, cmentarza ewangelickiego p.w. Najświętszej Marii Panny, cmentarza katolickiego p.w. św. Józefa i św. Brygidy) został utworzony miejski park Akademicki o powierzchni około 9 ha. Zachowane zostały, bądź zaadaptowane ciągi komunikacyjne będące alejami cmentarnymi oraz pozostał starodrzew cmentarny

 

Danzig – Grosse Allee. No 19 825.

Wydawca: Dr. Trenkler Co. Wydana: Leipzig Numer: 19 825 Nadana w dniu: 13.01.1903

Zabytkowa część głównej arterii komunikacyjnej Trójmiasta w Gdańsku, obecnie aleja Zwycięstwa.

Przebiega przez dzielnice Wrzeszcz i Aniołki. Jest to najstarsza w Polsce tego rodzaju zachowana czterorzędowa aleja śródmiejska. Chronologia nazwy niem. Langenfuhrtsche Allee (do 1822) niem. Grosse Allee (do lat 30. XX w.) niem. Hindenburg Allee (lata 30. XX w. – 1945) aleja marszałka Rokossowskiego (1945 – 1956) aleja Zwycięstwa (od 1956)

Do końca XIX wieku Początkowo były to tereny wsi Suchanino, nadane jako patrymoniumMłodemu Miastu przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. W 1454 nastąpiło przejęcie terenów Młodego Miasta przez Stare Miasto (wolnizna). W XVII wieku były to tereny sporne między wsią Suchanino a miastem Gdańsk. Aleja powstała w latach 1768 – 1770, na miejscu istniejącej od wieków drogi z Gdańska do Oliwy. Inicjatorem i fundatorem był gdańszczanin Daniel Gralath (ur. 1708, zm. 1767), którego pomnik znajduje się od 1901 w Wielkiej Alei. Wielką Aleję poprowadzono od nowożytnych fortyfikacji Bramy Oliwskiej (ówczesnej granicy Gdańska) do Wrzeszcza (ówcześnie samodzielnego miasta), sadząc w czterech rzędach 1416 lip (długowiecznych drzew) sprowadzonych z Holandii. Łączna szerokość alei wynosiła trzydzieści metrów, a składała się ze środkowego pasa przeznaczonego dla pojazdów i dwóch pięciometrowych promenad dla pieszych.

Powstała niezwykle reperezentacyjna aleja łącząca oba miasta. Pierwotnie aleja sięgała do parku Uphagena, przez który od wieków płynie Potok Królewski, stanowiący naturalną granicę między Gdańskiem i Wrzeszczem. Co najmniej do 1822 zwano ją Aleją Wrzeszczańską (Langenfuhrtsche Allee). Pod koniec XVIII wieku gdańskie parafie zaczęły zakładać swoje cmentarze wzdłuż alei. W 1807 został ostatecznie zniszczony, istniejący od XIV wieku (kilkakrotnie niszczony i odbudowywany), kościół i szpital świętych Aniołów. Budynki znajdowały się w miejscu, gdzie obecnie stoi czołg-pomnik T-34. Podczas oblężenia Gdańska w 1807 i oblężenia w 1813 drzewa zostały częściowo wycięte, jednak po każdym z nich były uzupełniane. Wielka Aleja została włączona w granice administracyjne miasta 17 marca 1814. Początkowo aleja służyła jako promenada, miejsce przejażdżek miłośników jeździectwa, następnie w 1872 pojawiły się tramwaje konne, a w 1896 elektryczne (zob. tramwaje w Gdańsku). W alei powstawały liczne kawiarnie, również z ogródkami. Najbardziej znane z nich to nieistniejąca Cztery Pory Roku (Vier Jahreszeiten), w miejscu której stanął czołg-pomnik oraz Połowa alei (Cafe Halbe Allee), po przeciwnej stronie.

Od początku XX wieku Wielka Aleja, ok. 1900 Na początku XX wieku stworzono odgałęzienie alei w kierunku nowo powstałej Politechniki Gdańskiej, sadząc lipy wzdłuż drogi do uczelni. 3 września 1915 została otwarta hala sportowo-widowiskowa (Sporthalle) na 2000 miejsc (hala została po II wojnie światowej adoptowana na siedzibę Opery Bałtyckiej). W 1915 została wprowadzona nowa numeracja posesji, która została po wojnie przejęta bez zmian i obowiązuje do dzisiaj. W 1926 przeprowadzona została rozległa modernizacja, polegająca na wydzieleniu torowiska, pokryciu asfaltem dwóch oddzielnych jezdni, utworzeniu dwóch ścieżek rowerowych oraz włączeniu Końskiego Traktu do systemu komunikacyjnego.

Po śmierci w 1934 prezydenta RzeszyPaula von Hindenburga, Wielka Aleja została nazwana jego imieniem. Przed 1937 wydzielono z alei ówczesne domy o numerach od 1 do 7 i nadano tej uliczce nazwę Am Steffenspark (dzisiejsza ul. Kolejowa), ze względu na jej położenie przy parku Steffensa.

W marcu 1945 drzewa stały się szubienicami dla osób, które zostały stracone przez hitlerowców w publicznych egzekucjach. Wzdłuż dużej części alei były umiejscowione cmentarze różnych wyznań, których usuwanie rozpoczęło się w 1966. W latach 1970-1972 na miejscu czterech starych cmentarzy (cmentarza katolickiego p.w. św. Mikołaja i Królewskiej Kaplicy, cmentarza ewangelickiego p.w. św. Katarzyny, cmentarza ewangelickiego p.w. Najświętszej Marii Panny, cmentarza katolickiego p.w. św. Józefa i św. Brygidy) został utworzony miejski park Akademicki o powierzchni około 9 ha. Zachowane zostały, bądź zaadaptowane ciągi komunikacyjne będące alejami cmentarnymi oraz pozostał starodrzew cmentarny

Langfuhr – Cafe Konietzko. Grosse Allee.

Wydawca: Clara Bernthal Wydana: Danzig Nadana w dniu: 13.08.1936

Kawiarnia” Cafe Konietzko”, potem „Vier Jahreszeite” (Cztery Pory Roku) przy Al. Zwycięstwa (Grosse Allee).

W tym miejscu od XIV do początków XIX wieku znajdował się Szpital  św. Michała zwany następnie Szpitalem Wszystkich Aniołów Bożych i stąd nazwa dzielnicy „Aniołki” ( Aller Gottes Engeln lub Gottes Engeln).  Na tym miejscu stoi teraz czołg-pomnik.

Danzig – Steffenspark.

Wydawca: Stengel & Co. G.m.b.H. Wydana: Dresden Numer: 56 062 Nadana w dniu: Bez obiegu

Park Steffensa

To ciekawe XIX-wieczne założenie parkowe należy do jednego z najstarszych w mieście. Niestety urok parku jest przyćmiony zgiełkiem głównej arterii miasta, Alei Zwycięstwa.
Po wojnie jego nazwę parku zmieniono na Park Ignacego Daszyńskiego, a w późniejszym okresie przyznano patronat Marcina Kasprzaka.
Skąd idea utworzenia w tym rejonie przestrzeni zielonej? Otóż fundusze na założenie parku przekazał w 1894 r. Franz Wilhelm Steffens – berliński malarz wywodzący się z zamożnej gdańskiej rodziny patrycjuszowskiej. Ufundowane miastu 50.000 marek wykorzystano na wykupienie gruntu należącego do Lazaretu (szpitala miejskiego) zwanego również „Domem Ospy” i zagospodarowanie obszaru pod funkcję rekreacyjną. Już od 1896 r. gdańszczanie mogli odbywać spacery w nowo utworzonym parku, w którym posadzono m.in. okazy kasztanowców, klonów, klombów, brzóz oraz japońskich modrzewi i cisów. Do infrastruktury należała również publiczna toaleta, która zachowała się do dziś. Początkowy zasięg parku powiększył się w 1899 r. o obszar byłego cmentarza przyszpitalnego i sięgał aż po miejsce nieistniejącego dziś, bo spalonego w czasie wojen napoleońskich Kościoła Wszystkich Bożych Aniołów. W tymże rejonie wybudowano popularną wśród gdańszczan kawiarnię „Cztery pory roku”. Ten chętnie odwiedzany przez spacerowiczów lokal otwarty był do 1945 r. Po drugiej wojnie światowej park przywrócono do użyteczności i powiększono jego powierzchnię aż do wysokości ulicy Smoluchowskiego. W miejscu zniszczonej w czasie działań wojennych kawiarni ustawiono czołg typu T-34. Jest to przypuszczalnie czołg porucznika Juliana Miazgi, którym jako pierwszy miał on wjechać do Gdyni w 1945 r.
Park Steffensa, bo taką nazwę przywrócono na miejskich planach, jest terenem zielonym wzbogacającym krajobraz pomiędzy torami kolejowymi a ruchliwą Aleją Zwycięstwa i umożliwiający pokonać ten odcinek miasta bardziej aktywnie – biegnąc wzdłuż jego alejek lub jadąc na rowerze lub na rolkach  na pasie drogi rowerowej.

Opracowanie: http://www.gdansk.pl
Wykorzystano:
Artykuł Aleksandra Masłowskiego z portalu www.mmtrojmiasto.pl/
Portal Akademii Rzygaczy http://rzygacz.webd.p

Langfuhr – Neues Krankenhaus

Wydawca: Karl Altman Wydana: Berlin-Friedenau Numer: a 7 261 Nadana w dniu: 08.06.1911

W 1935 roku senat Gdańska przystąpił do organizowania Akademii Medycyny Praktycznej (Die Staatliche Akademie für Praktische Medizin zu Danzig) na bazie szpitala miejskiego zbudowanego w latach 1907-1911. Nauczanie medycyny w nowo otwartej uczelni obejmowało przedmioty kliniczne. W 1940 r., po zorganizowaniu nauczania także przedmiotów przedklinicznych, nazwę uczelni zmieniono na Medizinische Akademie in Danzig, tworząc pełne, pięcioletnie studium medycyny.