Latarnia Morska Gdańsk Nowy Port – zabytkowa, latarnia morska na polskim wybrzeżu Bałtyku, położona w dzielnicy Nowy Port miasta Gdańsk.

Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską Hel a Latarnią Morską Gdańsk Port Północny.

Została zbudowana w latach 1893-1894, zastępując starszą latarnię. Latarnia jest wzorowana na nieistniejącej latarni z Cleveland w Stanach Zjednoczonych.

1 września 1939 strzałem z okna latarni dano znak żołnierzom znajdującym się na okręcie Schleswig-Holstein do rozpoczęcia ostrzału Westerplatte. Kilka chwil później z Westerplatte padły dwa strzały – pierwszy chybił. Drugi był już celny i trafił w budynek latarni. Do dziś widać miejsca z nową jasną cegłą.

Wraz z uruchomieniem latarni w gdańskim Porcie Północnym, w 1984 roku została wyłączona. W 2004 roku latarnię otwarto dla zwiedzających.

Na szczycie latarni widać Kulę Czasu  – urządzenie używane w XIX wieku do ustawiania chronometrów okrętowych.

W portach, które dysponowały kulą czasu, o 12 w południe można było skorygować wskazania chronometrów. Dokładnie o 11.55 żelazną kulę wciągano ręcznie za pomocą korbki do połowy masztu. Dokładnie o 11.58, także ręcznie, kulę wciągano na szczyt masztu. Punktualnie o godzinie 12.00 odbierano telegraficzny sygnał z obserwatorium astronomicznego (w Gdańsku odbierano sygnał z Berlina). Pod wpływem impulsu generowanego przez sygnał uwalniał się zaczep kuli, która spadała, dając sygnał kapitanom statków. Kapitanowie statków w porcie i na redzie mogli dzięki temu dostroić chronometry. Na świecie zachowało się zaledwie kilka egzemplarzy, m.in. w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i Nowej Zelandii.

Gdańska kula czasu była to stalowa kula średnicy 1,5 metra, ważąca 75 kg, umieszczona na trzymetrowym maszcie ponad kopułą latarni morskiej w Nowym Porcie. Zrekonstruowana kula  różni się  od poprzedniej: ma 1,7 metra średnicy i 70 kg, a sygnał emitowany jest pięć razy dziennie (o 10, 12, 14, 16 i 18). Sygnał emitowany jest z Europejskiej Centrali Czasu w Mainflingen koło Frankfurtu.