Altana na wzgórzu Königshöhe przy ul. Traugutta (Am Heiligenbrunn).

Park założony przez Johanna Labesa, przekształcony z jego prywatnego ogrodu. Otwarty dla mieszkańców Gdańska w 1803 roku. Rozciągał się od ulicy Sobótki (wydaje mi się, że Labes mieszkał właśnie przy Sobótki) aż do Ślimaka, czyli mniej więcej do wysokości ul. Na Wzgórzu i Falistej. W czasie wojen napoleońskich zniszczony i odbudowany w dość krótkim czasie. Wtedy to otwarto restaurację (1850r) na szczycie Wzgórza Zinglera, do której prowadziły schody, znajdujące się na końcu ul. Sobótki (budynek restauracji to teraz opuszczony i zniszczony były budynek TVP), wytyczono nowe alejki, postawiono altany oraz zbudowano „wieżę widokową”, raczej kamienne schody, czyli obecny Ślimak, który nazywał się pierwotnie Koenigshoehe (w 1893 panoramę Gdańska podziwiał stamtąd Król Niemiec. Powstała także festynowa łąka,a w okół niej restauracje i gospody,organizowano tam Święto Sobótki, czyli Noc Świętojańską (pierwsze w 1838). Zbudowano także tor saneczkowy, który kończył się przy festynowej łące. Ze względu na ogromną popularność parku, powiększono go o wzgórza po drugiej stronie Jaśkowej Doliny. Tam powstał pomnik Gutenberga, który stoi do dziś, co prawda z innym Gutenbergiem, bo pierwotny zniknął w 1945 r. Wszystkie wzniesienia w parku oraz polany nosiły imiona sławnych Gdańszczan, np. Wzgórze Heveliusa oraz władców Niemiec, np. Kronprinzhohe (wzgórze nad budynkiem byłej restauracji), gdzie w 1826 panoramę Gdańska oglądał następca tronu Friedrich Wilhelm der Vierte. Posadzono tam dąb i postawiono kamienny sześcian i stoją do dziś. Jadąc Jaśkową Doliną w dół po prawej stronie widać jeszcze ślady po Festynowej Łące, szczególnie w miejscu, gdzie między jezdnią a chodnikiem stoi dąb, a pod nim kamień, na którym wyryto „gepflanzt 1863.