Park Jaśkowej Doliny.

Pod koniec XVIII wieku zamożny gdański kupiec, senator i filantrop -  Jan Labes zakupił we Wrzeszczu posiadłość ziemską obejmującą Jaśkową Dolinę. Około 1803 roku południową krawędź doliny przekształcił w park, który następnie udostępnił mieszkańcom miasta. Toczące się w latach następnych wojny napoleońskie (1806-1813) doprowadziły do ruiny i park i jego fundatora.

Pomysł budowy w tym samym miejscu parku miejskiego zrodził się w 1832 roku. Jaśkową Dolinę odkupiono od spadkobierców Labesa, zlikwidowano umocnienia wojskowe, uzupełniono ubytki drzewostanu, na nowo urządzono szczyty wzgórz i polany parkowe.

Nadano im nazwy związane z panującą rodziną królewską (Wzgórze Królewskie, Wzgórze Wilhelma, Wzgórze Następcy Tronu, Wzgórze Fryderyka itd.), z osobami zasłużonymi dla miasta (Polana Rüchel-Kleista, Polana Weickmanna, Polana Lenza, Polana Zernecke’go) oraz naukowcami (Wzgórze Heweliusza, Wzgórze Kopernika).

Utworzono taras widokowy, place zabaw, estradę, podium do tańca, bufety i restaurację, a cały teren ozdobiono kolorowymi kompozycjami z kwiatów. W 1837 roku park udostępniono mieszkańcom miasta, a w czerwcu następnego roku po raz pierwszy uroczyście obchodzono tu święto Sobótki.

W cieniu parkowych drzew działały liczne kawiarnie i restauracje: największa na rogu dziesiejszej  ulicy Sobótki – Restauracja  Zinglers-Höhe na wzgórzu Zinglera (Zinglershöhe), a także Spiegelberga, Splietha, Pod Wiśniami oraz najstarsza kawiarnia Schrödera, która cieszyła się wyśmienitą kuchnią i była chętnie odwiedzana ze względu na piękny ogród. Można tu było dobrze zjeść i wypić.