Sopot (Zoppot)
Sopot (kaszb. Sopòt lub też Sopòtë, Copòtë, Copòt, niem. Zoppot)
Pierwsza wzmianka o Sopocie pochodzi z 1283, kiedy to małą wioskę rybacką książę pomorski Mściwój II podarował cystersom oliwskim. To oni wówczas gospodarowali Sopotem przez prawie 500 lat. Po I rozbiorze Polski w 1772 Sopot znalazł się na obszarze zaboru pruskiego i przeszedł pod administrację Królestwa Prus.
Od połowy XVI wieku bogaci patrycjusze gdańscy i dyplomaci obcych państw zaczęli budować w Sopocie swoje letnie rezydencje. W też czasie pojawiły się pierwsze próby organizowania specjalnych miejsc do kąpieli morskich, ale rozwój kąpieliska nastąpił trochę później.
Po klęsce Napoleona w Rosji i odwrocie armii francuskiej z Moskwy, w Gdańsku pozostał chirurg major Jan Jerzy Haffner, który kupił tu kawałek ziemi i w 1823 wybudował zakład kąpielowy (łazienki). Rok później postawił Dom Zdrojowy, następnie założył okoliczny park, istniejący do dziś, wytyczył on także ścieżki spacerowe i zbudował pierwsze molo. Wówczas po tym okresie do Sopotu zaczęli przybywać pierwsi kuracjusze. Sopot został uznany kąpieliskiem.
Po uruchomieniu w 1870 połączenia kolejowego Koszalina z Gdańskiem i Warszawą nastąpił szybki rozwój miasta. W 1875 uruchomiono Browar Zameczek Górski (Bergschlösschen Brauerei Zoppot). Sopot rozwijał się, przybywało domów wczasowych, willi, przybywało coraz więcej kuracjuszy. 8 października 1901 Sopot otrzymał prawa miejskie, natomiast od 1902 posiada swój własny herb, zatwierdzony przez cesarza Wilhelma II. w 1903 zbudowano Zakład Balneologiczny, gdzie stosowano różne kąpiele w podgrzewanej wodzie morskiej, masaże, okłady borowinowe itp. Licznymi kuracjuszami w Sopocie byli Polacy. Sopot powoli stawał się bardzo modnym miejscem w Europie nazywano go Riwierą Północy. Powstały korty tenisowe, tor wyścigów konnych, wznoszono nowe kamienice i liczne wille. W 1909 rozpoczęła swoją działalność Opera Leśna. Przed I wojną światową Sopot był znanym europejskim kąpieliskiem, posiadającym bezpośrednie morskie połączenia z Europą.
Po traktacie wersalskim w 1919 Sopot wszedł w skład Wolnego Miasta Gdańsk. W 1920 założono kasyno gry, a w 1927 oddany do użytku został Grand Hotel. Drewniane molo przedłużono do obecnej długości 511,5 m. Od tej daty molo nie przechodziło większych zmian. Przeprowadzane były tylko konieczne remonty. Po II wojnie światowej w 1945 Sopot został włączony do Polski, zaś pozostającą jeszcze w mieście ludność niemiecką wysiedlono, a ich miejsce zajęli Polacy z Pomorza, kresów wschodnich i Polski centralnej.