Kościół św. Barbary w Gdańsku – jest obecnie świątynią parafialną. Ma długość 36 m, szerokość 18 m, wysokość 10 m. Powierzchnia użytkowa wynosi 648 m². Czterdziestometrowa wieża góruje nad Długimi Ogrodami. Umieszczone w niej trzy spiżowe dzwony to dar votum kapłanów diecezji magdeburskiej.
Nowa ściana powstała po wyburzeniu nawy południowej (ma pocztówce widok kościoła jeszcze z istniejąca nawą) jest ozdobiona nowoczesnymi witrażami ze szkła hutniczego projektu Barbary Massalskiej. Współczesny jest też wystrój prezbiterium. Kościół zdobi siedem zabytkowych rzeźb przekazanych przez Muzeum Narodowe w Gdańsku.
- 1387 – Przy Długich Ogrodach, poza obrębem miejskim powstał szpital dla zakaźnie chorych z kaplicą pod wezwaniem św. Barbary, określaną jako Barbara Capella, podporządkowany kościołowi Najświętszej Panny Marii.
- 1436 – Kaplica św. Barbary została przebudowana. Otrzymała założenie halowe, dwunawowe, bez prezbiterium.
- 1456 – Decyzją biskupa kujawskiego Jana Gruszczyńskiego w dniu 28 stycznia kaplica szpitalna św. Barbary podniesiona została do rangi kościoła parafialnego (jednego z sześciu w Gdańsku), przy którym powstała szkoła parafialna.
- 1499 – Kościół spłonął. Pożary niszczyły go w latach 1537 i 1545. Został odbudowany i wzmocniony przyporami. Po odbudowie zmiany w religijności gdańszczan spowodowały przekształcenie świątyni na kościół luterański.
- 1619-1620 – Wieża kościoła zwieńczona została renesansowym hełmem. Wieżę zdobił zegar zamontowany w 1613 roku.
- koniec XVI w. – Organistą był tu kompozytor Piotr Drusiński.
- 1726-1728 – Kościół uzyskał dodatkową od strony południowej nawę w stylu barokowym.
- 1746-1747 – 39-głosowe organy zbudował wybitny gdański organmistrz Andreas Hildebrandt.
- 1788 – Szkołę przy kościele św. Barbary przekształcono z łacińskiej na niemiecką.
- 1806-1807 – W kościele umiejscowiono szpital wojskowy i magazyny.
- 1945 – W wyniku działań wojennych zawaliły się ściany szczytowe, górna kondygnacja wieży oraz dachy, a wraz z nimi większość sklepień w północnych kaplicach oraz w arkadach oddzielających nawy. Zniszczeniu uległy też cenne organy.
- 1956 – Rozpoczęto odbudowę kościoła.
- 1959 – Świątynię przejął kościół katolicki.
- 1961 – Odbudowano kościół bez nawy południowej (decyzję o rozbiórce nawy podjęto w 1966 roku).