Brzeźno Hala Plażowa (niem. Strandhalle) powstała w dobrze już prosperującym otoczeniu w 1899.

Był to w znacznej mierze drewniany budynek długi na ok. 50 m i szeroki na ok. 25 m., 3 kondygnacyjny, z czego 2 kondygnacje były użytkowane przez wczasowiczów. Nad bryłą budynku górowała nieco wyższa część środkowa i o kondygnację wyższe boczne wieżyczki usytuowane pod skosem w stosunku do głównego budynku. Od strony plaży na całej długości budynek miał balkon (na piętrze), a od strony południowej loggię (na parterze). Z balkonu goście mogli podziwiać widoki na Zatokę Gdańską, oglądać zachody słońca czy kibicować zawodnikom biorącym udział w odbywających się tu zawodach żeglarskich czy wioślarskich. Od strony północnej Strandhalle znajdował się rozległy taras ze schodami prowadzącymi bezpośrednio na ogrodzoną plażę, na której poustawianych było mnóstwo koszy plażowych służących tym, którzy obawiali się nadmiaru kąpieli słonecznych.

Wieżyczki Hali Plażowej znikały stopniowo, etapami, by w latach 20. XX wieku pozostać jedynie w okaleczonej wersji ograniczającej się jedynie do najniższego poziomu. Trudno dociec powodu zniknięcia wieżyczek, jednak wydaje się prawdopodobne, że przyczyną mogła być I Wojna Światowa i restrykcje jakie przyniosła (także względem zabudowań cywilnych o strategicznym położeniu).

Budynek istniał do końca marca 1945 roku i choć jak na budynek nie trwał długo, to stał się symbolem przedwojennego Brzeźna rozsławionym przez dziesiątki, jeśli nie setki pocztówek wydanych z jego podobizną i rozesłanych przez wczasowiczów po całym świecie.