Stare Miasto (niem. Altstadt) – część Gdańskiej dzielnicy Śródmieście. Jest to najstarszy obszar miasta.

Historyczna tkanka miejska została zniszczona w wyniku II wojny światowej. Obszar jest mylony z położonym nieopodal Głównym Miastem na którym znajduje się większość gdańskich zabytków.

Na terenie Starego Miasta żył i pracował astronom Jan Heweliusz.

Stare Miasto znajduje się w północnej części dzielnicy Śródmieście. Graniczy z osiedlami administracyjnymi: Aniołki oraz z Młyniskami a dokładniej z Młodym Miastem. Na południowym wschodzie styka się z Motławą. Od południa poprzez ulicę Podwale Staromiejskie graniczy z Głównym Miastem, a od zachodu z Nowymi Ogrodami i Grodziskiem. Przez Stare Miasto przepływa Kanał Raduni tworząc małą wyspę.

Wyróżnia się trzy obszary historyczne Starego Miasta:

• Brama Oliwska – obszar na północnym krańcu Starego Miasta w miejscu dawnej bramy miejskiej.
• Osiek – obszar mieszkalny w ostatnim zakolu Kanału Raduni.
• Zamczysko – rejon Starego Miasta położony nad Motławą, tereny nieistniejącego zamku krzyżackiego.

Dawne nazwy – Gzddanyzc Urbs 999, Castrum Kdanzc 1148, Danzer [koniec XII w.], Dy Alde Stat 1348, Alde Stad Zcu Danczk 1374, Altestatt Danczke 1454, Altstadt 1910.

• ok. 1050 – lokacja grodu
• I połowa XII wieku – osadnictwo słowiańskie na terenie Osieka (po opanowaniu grodu przez Bolesława Krzywoustego)
• II połowa XII wieku – pierwsi osadnicy niemieccy w okolicach współczesnego kościoła Św. Katarzyny
• 1223 – lokacja miasta na prawie lubeckim
• 1308-1377 – podległe komturowi gdańskiemu
• 1377 – lokacja na prawie chełmińskim
• 1433 – otoczona palisadą i rowem
• 1454 – zgodnie z przywilejem zostaje podporządkowane Głównemu Miastu